________________
: ૧૭૧ :
છે. સાધકની દુનિયામાં પ્રવેશ કરી ચૂકેલા તેને ૭ દિવસ પૂર્ણ થઈ ગયા પછી તેની સત્તની પરીક્ષા મંડાઈ, અચાનક ચારે દિશાઓને ફાડી નાંખે એવા ભયંકર અવાજે થયા. ભયંકર વૈતાળ ઉપસ્થિત થયા. તેની આંખોમાંથી અગ્નિના ભડકા બહાર નીકળતા હતા. તેના મુખમાંથી “ફે ફે”ના ભયંકર અવાજ નિકળ્યા કરતા હતા. તેની અત્યંત લાંબી દાઢા, યમરાજ સરખુ મુખ, બિહામણું સ્વરૂપ જોતાં જ ગાત્ર ગળી જાય, એની સામે નજર કરતાં પ્રાણું બધું બળું થઈ જાય, અને સ્વર સાંભળતા કાન ફાટી જાય. વળી શ્યામ કાંતિવાળા સર્પો જેવા અનેક રૂપે વિકૃવ્યા. છતાં મંત્રી રાજ ભયભીત થયા નહિં. ઉપદ્રોની હારમાળા ચાલુ જ હતી. છતાં જરા પણ ધ્યાનથી ડગ્યા નહિં. સત્વશાળીને શું અસાધ્ય છે? તે સત્ત્વની પરીક્ષામાં ઉતીણ થઈ ગયા.
દેવી સંતુષ્ટ થઈ. આકાશમાં તેજઃ પૂંજ પ્રગટ થયો. દિવ્ય કૃતિવાળા આભૂષણથી વિભૂષિત દેવી પ્રત્યક્ષ થઈ. અને કહ્યું. માંગ, માંગ, માંગે તે આપું.” સાધકને સિદ્ધિ વરી ચૂકી. અમાત્યે કહ્યું : દેવી! જે કારણથી મેં તારી આરાધના કરી, તેનાથી શું તું આ ફ્રીન છે ? જેથી મને વરદાન માંગવા કહે છે? ત્યારે દેવીએ કહ્યું. વત્સ એમ જ છે તારી સઘળી વાત જાણું છું, પણ મારું ચિત્ત વ્યાક્ષિપ્ત છે તેથી તને મેં પૂછ્યું. વિચિમત મનવાળા અમાત્યે કહ્યું ઃ મારા મનમાં પણ કુતૂહલ ઉત્પન્ન થયું છે. તે વરદાન. આ પતા પહેલા તારા ચિત્તની વ્યાક્ષિપ્તતા મને જણાવ! દેવીએ કહ્યું :
