________________
: ૨૭૯ :
વૈરાગ્યજનક પ્રસંગેાના શ્રવણથી પવનવેગ વિદ્યાધર ઉંડા વિચારામાં ડૂબી ગયા.
વિષયની વિષમતા વિચારી તે ભાવના રંગ રસે ચઢયો. તે જીવા ધન્ય છે! જે વિષયાભિલાષને ઇચ્છતા નથી. જ્ઞાનરૂપીનયનને વિષે તિમિર સમાન, વિવેકરૂપી તારાને આચ્છાદિત કરનાર વાદળા સમાન, સુગતિરૂપ વનને ખાળવામાં દાવાનલ સમ, મહાચૈલ માટે વજ્ર સમ, દુર્વાસનારૂપી મહેદધિને ચંદ્રબિંખના ઉદ્ગમ સમ વિષય સ'ગ છે. મહાઅનર્થ ને ઉત્પન્ન કરનાર છે. સાક્ષાત્ ધૂમકેતુ સમાન નારીના પરિગ્રહ કરવા નહીં, એ નિ ય કરી પવનવેગે તત્કાલ પધારેલ રાજર્ષિ સિંહરથ સમીપે પ્રવ્રજ્યા સ્વીકારી. દુષ્કર સાધના દ્વારા સંયમી જીવનની આરાધના કરતા મુક્તવિહારી-વિહાર કરવા લાગ્યા.
પણ્ કના ખેલ નિરાળા છે. ઘડીમાં ર'ક તે ઘડીમાં રાય અનાવે છે. જ્ઞાની અજ્ઞાનને નાચ નચાવે છે. પવનવેગને પણ એક દિવસ દુષ્કના સયેાગે સૂત્રા ને ભણતાં વિપર્યાસબુદ્ધિ ઉત્પન થઈ. અને તે પ્રમાદી બની ગયા. ત્યારે મધુરવાણીથી ગુરુએ કહ્યું “ભદ્ર! શા માટે કિપાકલ સમ મધુર, પણ અંતે કટુ લદાયી પ્રમાદાચરણનુ' સેવન કરે છે. શુ ંતું તેના દારૂણ વિપાકને જાણતા નથી? ચૌદપૂર્વી, આહારક લબ્ધિધારી પશુ પ્રમાદવશ નરકમાં પડે છે, શું તું અજાણુ છે ? તા પછી તારા જેવાની તે શી ગણના ? તા પછી પ્રમાદને જીતવા પ્રયત્નવ ત ખનવુ જોઈ એ. પ્રમાથી તુચ્છ સુખની પ્રાપ્તિ, પણ પાછળ દુઃખની હારમાળા સર્જે છે. તેા ઘણા સુખના અભિલાષી કા પડિત પ્રમાદને સેવે!
