________________
: ૨૭૮ :
ત્યારે શંકિતા તે ધીરે ધીરે ખાત્રી કરવા પાછળ ખસી, તે સમયે દેવ-દુર્યોગે મને મોટી ઉધરસ આવી. તેથી તે ઓળખી ગઈ અને પાછી ફરી.
એટલે જાર પુરુષે પૂછ્યું: શું છે? શા માટે પાછી જાય છે? ત્યારે તેણે કહ્યું કાર્ય નષ્ટ થઈ ગયું. આ માટે જ પતિ કાપેટિક રૂપથી આપણા દુર્વિલાસને પિતે જ જોવા માટે આવે છે. હવે શું કરું! તેને મારી નાખે. કેવી રીતે માર. જે શસ્ત્રથી ઘાત કરવામાં આવે તે શરીરમાંથી નીકળતી રૂધિર ધારાવડે લાલ ભૂમિકલને જોઈ જરૂર આપણું ઉપર કોઈ શંકા કરે, એટલું નહીં પણ અવશ્ય આપણો વિનાશ થાય. તેથી તેને પાડી નાંખી ગળચી દબાવી શ્વાસરહિત કરીને છેડી દે એમ નિશ્ચય કરી બંને દોડ્યા.
મને ઝડપથી ગ્રહણ કરી પૃથ્વી ઉપર પાડી, માટીના પિંડની જેમ લાકડીના પ્રહારાદિથી જર્જરિત કર્યો. ગળચી દબાવી ત્યારે ચેતનારહિત હું કાષ્ઠની જેમ પૃથ્વીતલ પર પડે. સર્વ પ્રકારે મને મરેલે જાણે રાજમાર્ગ ઉપર ફેકી દીધે, પણ નિરૂપકમ આયુષ્યના કારણે અવયંભાવી આવા પ્રકારના ભાવથી, શીતલ પવનથી હું ચેતનાવંત થયા. પ્રભાત સમયે નવીન જીવનને પ્રાપ્ત કર્યું “ખરેખર, નારીએ અનર્થ માં પાડનારી છે.” એમ બોલતે પિતાના સ્થાને આવ્યો.
રાજાએ સર્વ હકીકત સાંભળી. તેની પત્નીની નાસિકાને છેદ કરી નગરની બહાર કાઢી નાંખી. અને તે પુરુષને ગધેડા પર બેસાડી આખા નગરમાં ફેરવી મારી નાંખ્યો. આવા
