________________
૪ ૨૮૮ :
છે. વિધિની વિચિત્રતા અજબ ગજબની છે. જુઓ તે ખરા! માતા-પિતાના અસ્થિને પધરાવવા નીકળેલ મને વિદનની પ્રાપ્તિ થઈ છે. ખરેખર તે અયુક્ત છે. વિધિની પ્રબળતા તે જુઓ ! તે બુદ્ધિવિહીન જીનાં મનવાંછિતને પૂરતી નથી. તે પછી આ દુનિયામાં રહેવાથી મારે શું? તે કરતાં તે મૃત્યુ જ શ્રેષ્ઠ છે. ખરેખર, મારા જીવતરને ધિક્કાર છે. નિપુણ્યક એવા મેં માતા પિતાની છત્રછાયા ખાઈ, વળી વહાલસોયી ભગિનીને સંગ પણ તૂટયા. હવે કંઈ મનોવાંછિતની પૂર્તિની શક્યતા જણાતી નથી. તે પછી મારે જીવીને શું કરવું ?
જ્યારે દુઃખની વેદના ભયંકર લાગે છે. ત્યારે માનવી શુભ વિચારમાં લયલીન બને છે. અને મૃત્યુલોકમાં રહેલા સુખના ભેગવટાને પણ દુઃખદાયી સમજી અસંગી બનેલા મહાત્માના જીવનની ભૂરિ ભૂરિ અનુમોદના કરે છે. સંતની વિચારધારા આગળ વધી રહી. અહે! તે ધન્યાત્મા! અરયના ઉદયથી સુખની ઉપલબ્ધિ થવા છતાં સામગ્રી યુક્ત મનુષ્ય પણામાં રાચતા નથી. જેઓ ઈહલૌકિક સુખસામગ્રી પણ તૃણ સમાન ગણે છે. વળી ઉત્તરોત્તર દિવ્યસંપત્તિના ભોક્તા બને છે. ખરેખર! તેઓ જ માનવલોક ઉપર અવતરેલા પુણ્યાત્માઓ છે! તેમનું જીવન પણ ધન્યાતિધન્ય છે? જયારે અમારા જેવા પામર, કેવલ સુખની પાછળ પાગલ, અનેક દુઃખરૂપી કાદવમાં ખૂપી જાય છે. છતાં સુખની પ્રાપ્તિ માટે જ પ્રયત્ન કરે છે. ખરેખર! પેલા વિષયમાં સુખાનુભૂતિ કરતાં ભૂંડ અને
