________________
: ૨૪૪ : તે કેટલાક દિવસે બાદ તેની ઈરછા પણ ભગિનીને માર્ગ સ્વીકારવાની થઈ. તે ઉંચા મને ભાવતું હતું. જ્યારે હું પાપરૂપી પર્વતને વિશે વજા શનિભૂત સર્વ વિરતિ રકારીશ. ક્યારે હું મેટી કલ્યાણરૂપી વલીને વિકસાવનારી જળકુલ્યા-તુલ્યા, ભવસમુદ્ર તરવામાં સેતુભૂત સંયમની આરાધના કરતે વિહરીશ! આમ, પ્રતિદિન વૈરાગ્યની વૃદ્ધિ કરતે તે ઘરકાર્ય પણ અનિચ્છાએ કરતે હતે.
તેનું આવું વર્તન તેની પત્નીએ જોયું. એક તે ઈર્ષારૂપી અનલ જલતે હતો, તેમાં ધૃતક્ષેપ સમાન પતિદેવના વર્તનથી વધુ પ્રજવલિત થયો. તેનામાં અનિષ્ટ વિચાર-માળા સર્જાઈ ખરે! આ ભગિની-સાધ્વી પાસે જ્યારથી જવા લાગ્યા. ત્યારથી હવે તેમનું સંસારવાસ ઉપરથી મન ઉઠી ગયું છે. તેથી હજુ દીક્ષા ન લે, તેમ હું કરૂં. એમ વિચારી છિદ્રાવેલી તે ભાવહીન બનાવવા અને સાધ્વી ઉપરના દ્વેષને વહન કરતી અકાર્ય કરવા તત્પર થઈ ગઈ
ભગિની સાધ્વીને કલંકિત કરવા તેણે ઉપાય ઘડ્યો. સુવર્ણના આભરણાદિ મહામૂલ્યવાન વસ્તુઓને ભેજન સામગ્રી મધ્યમાં સંતાડી દીધી. અને ભિક્ષાર્થે આવેલી તે ભગિનીને વહરાવી. અને ખૂબ ભાવપૂર્વક વંદના કરી. સાધ્વી તે ત્યાંથી વિદાય થઈ ગયા હજુ સાધ્વીજી થોડે ગયા ન ગયા ત્યાં તે પતિ ધનદેવને બેલાવી કહેવા લાગી અરે! અરે ! જો તે ખરે તારી ભગિનીનું ચરિત્ર! ઘરની શ્રેષ્ઠ વસ્તુને લઈને ચાલી ગઈ! તું પાછળ જા ! ખાતરી કર!
