________________
: ૨૫૬ :
પ્રભાતે રાજસભામાં બેઠેલા રાજવીએ તે ચોકીદાર અને રાત્રીએ જોયેલ પુરૂષને બોલાવ્યા અને કહ્યું : અરે ? તમે કુમારની સહાયથી નગરજનને લૂંટવાનું કામ કરે છે? દેવ! શાંત પાપ. આપને આ કેણે કહ્યું: તારા જ પુરૂએ. તે પુરૂષ કોણ છે? તરત જ આંગળી ચીંધી રાજાએ તે પુરુષોને બતાવ્યા. અને તેમને વાર્તાલાપ કહી સંભળાવ્યો. ત્યારે ચોકીદારે તે પુરુષોને પૂછ્યું: “અરે ! શું હું ચોરી કરાવું છું?” તમે જ કહે રાજાની સઘળી વાતથી તેઓ ક્ષેભ પામ્યા અને મૌન રહ્યા. ત્યારે કપાતુર રાજાએ ગધેડા ઉપર બેસાડી ધિક્કાર-તિરસ્કારપૂર્વક ચોકીદારને મારી નખા.
પોતાના દુષ્કર્મથી શક્તિ મનવાળો વિક્રમસેન–રાજપુત્ર નગરથી ભાગી છૂટ્યો રાજાએ પણ તેની ઉપેક્ષા કરી. અખંડ પ્રયાણવડે જતાં તે એક મહા અટવામાં આવી ચઢ્યો સુધાતૃષાથી પીડાતો તે ઝાડનાં ફળનું ભક્ષણ કરવા લાગે તે વખતે ત્યાં ભયંકર આકૃતિવાળા, શોકાતુર, અશ્રુજલથી પૂર્ણ નયનવાળા ભીલોનું આગમન થયું. ત્યારે રાજપુત્રે તેમને પૂછયું : તમે કક્યાંથી આવ્યા છે? સવામી સાંભળે. અહીંથી નજીકમાં જ પર્વતેની વચ્ચે અનામિકા નામની મહાપલ્લી છે, ત્યાં અમારા સ્વામી સામાદિ ચારે નીતિમાં વિશારદ, તેજસ્વી જેના કપાતુર નયનને જોઈ સૌ ભયભીત બની જતાં, એ દિવાકર નામને પલ્લીપતિ છે.
તે એકવાર પારધિથી યુક્ત શિકાર કરવા ગયે. ત્યાં પારધિએ કહેવા લાગ્યા? જુઓ આ સારંગ દેડે છે. આ
