________________
* ૨૭૨ :
કર્યો અને કહ્યું: ભા દેવરાજ ! જે તને ક'ઈપણ પ્રિય હાય તે કહે?
નતમસ્તકે દેવરાજે કહ્યુ': યુવરાજ! આથી વધુ બીજી શુ પ્રિય હાય ? તેા પણ ફરી ફરી તારૂં' દન મળેા. એ જ આશા છે. તારી ભક્તિથી શુ અસભવિત છે ? ત્યારે યુવ રાજે બંધનમાંથી ખલવન રાજવીને મુક્ત કર્યો, અને હ્યું: મહાશય ! શકાને તિલાંજલિ ઢો. કાપને તજી ઉપશમરસમાં લીન થાવા. મૈત્રીભાવને અંગીકાર કરી અને કલિંગ દેશનુ આધિપત્ય સ્વીકારો. ત્યારે ખલવર્ધન રાજવીએ કહ્યુ‘: યુવરાજ ! રાય અને ગૃહવાસના સ ́ગથી મને સયું. ન્યાય માનું ઉલ્લ'ઘન કરી જે કાય કરે છે તે દુઃખની અનુભૂતિ કરે છે તેથી તેની વિશુદ્ધિકરણાર્થે પ્રાયશ્ચિત્ત અંગીકાર કરીશ. અને તે પણ આત્મવિશુદ્ધિ માટે ગૃહવાસ છેાડી વનવાસના સ્વીકારપૂર્વક કલાદિના ભક્ષણ દ્વારા જીવન વ્યતીત કરીશ. એમ કહી વિરક્ત ચિત્તવાળા અલવર્ધન રાજવીએ તાપસ વ્રત સ્વીકાર્યું".
યુવરાજે પણ સેવકભાવ પ્રાપ્ત કરેલ દેવરાજને પેાતાનું રાજ્ય આપી વિદાય કર્યાં. પેાતે પેાતાના નગર તરફ પ્રયાણુ કર્યું. આ બાજુ કૈાસખપુરનગરને છેડે રહેલ સરવણુ નામના આશ્રમમાં નિર્વિજન પ્રદેશે બેઠેલા, પૂર્વે જોયેલા શ્રી સામ ́ત ભદ્રસૂરીશ્વરને જોયા. હર્ષોલ્લાસપૂર્વક જાણે નિધાનની પ્રાપ્તિ જ થઇ હાય, તેમ આનંદિત થઈ ત્રણ પ્રદિક્ષાપૂર્ણાંક ગુરુચરણે વંદના કરી, શેષ સાધુઓને વ'ના કરી ચિતાસને બેઠા
