________________
: ૨૫૬ :
ભીલેાને ખુશ કર્યો. સ્ત્રી, ખાળ, વૃદ્ધા ઘાત કરતા, આપદાએને નહીં જાણતા હોય, તેમ દુરાચારી વિહરવા લાગ્યા.
આ બાજુ કુસુમપુરથી વૈશ્રમણ નામના સાથ વાહે ઘાષણાપૂર્વક ધનસા વાહની જેમ અનેક લેાકાથી યુક્ત કુ’ભપુર તરફ પ્રયાણ કર્યું.... અનેક હાથી, ઘેાડા, ગધેડા, મત્રીસહિત આવતા અટવી સમીપે તે પ્રાપ્ત થયા, ત્યાં વર્ષાઋતુના પ્રારંભ થયા. વિદ્યુતા સહિત ગારવ કરતા વાદળાથી આકાશ કાળું ડીમાંગ થઈ ગયું. પૃથ્વી પણ લીલીછમ અની ગઇ. વાદળા
વરસવા લાગ્યા.
હવે તે વૈશ્રમણુસાÖવાહની સાથે પૂર્વે જ પ્રસ્થિત, જીવદયા યુક્ત ચિત્તવાળા, તપધમ માં રક્ત, પરમયેાગી ભગવ’ત અનેક સાધુથી પરિવરેલા શ્રી સુમતભદ્રસૂરિ, તે જ અટવીમાં
આવી ચઢયા.
અનેક સત્ત્વથી વ્યાપ્ત, નવાંકુરથી સુÀાભિત પૃથ્વીતલને જોઇ સુરિભગવ'તે મુનિઓને કહ્યુ: અહા! અત્યારે આપણે શુ કરવુ જોઈએ ? અત્યારે પરિભ્રમણના કાળ નથી. કેમકે પૃથ્વીતલ કીડી, કથવા વિગેરે જીવાથી ભરપૂર હાઈ, પગ પણ મૂકી શકાય તેમ નથી. વળી સઘળાય જીવાની રક્ષા કરવી એ ધનું મૂળ છે. અને તે અત્યારે કેવી રીતે સભવે ? – મુક્ત વિહારી મુનિને તે ચે।ગ્ય નથી.
ભગવત! આપ જ નિ ય કરેા. આપ જે કહેશેા, તે જ પ્રમાણ !
