________________
: ૨૬૨ :
કેવલીએ પણ તેને ધર્મલાભરૂપ આશીર્વાદ આપ્યા પછી કાંઈક મસ્તક નમાવી રાજ પુત્રે પૂર્વના સંશયની પૃચ્છા કરી. કેવલી ભગવંતે તેનું નિરાકરણ કર્યું.
જે જીવ પૂર્વભવે દાન-શીલ તપ-ધર્મની આરાધના કરનાર, જીવરક્ષા કરનાર, સત્યભાષી, પરિમિત આરંભ પરિ ગ્રહી, મદ્ય-માંસના ત્યાગી, વીતરાગ ભગવંતના ધર્મ માં એકાગ્ર ચિત્તવાળા હોય, તેઓ જન્માંતરે દિવ્ય લક્ષમીને પ્રાપ્ત કરે છે. વળી તેઓને કવલાહાર હેત નથી, પણ મને હર સુગંધિત, મન ઈચ્છિત આહારને ગ્રહણ કરે છે. તેઓ નિર્મળ સ્ફટિક, મણિથી નિર્મિત વિમાનેનાં સૌધર્માદિ દેવલોકમાં વસે છે. નિત્ય નાટારંભ જોતાં સુખપૂર્વક રહે છે. વળી પોતપોતાના કર્માનુસાર પરિવારવાળા હોય છે.
ઓ નાથ! તેઓના જીવન વિષયમાં વળી શું વિશેષતા ? હજારો વર્ષ નાટક પ્રેક્ષકમાં પસાર કરી. ત્યાંથી રવી ફરી. દેવપણે તેઓ ઉત્પન્ન થતા નથી. પણ કર્માનુસાર માનવલક કે તિર્યંચલેકમાં જાય છે. રાજપુત્રના સંશોનું નિરાકરણ કરી અમૃતમય વાણુથી સૂરિભગવંતે કહ્યું : રાજપુત્ર ! દિવ્ય ઋદ્ધિ, દિવ્ય સુખ એ કલ્પના માત્ર છે. એમ ન માન. પણ વરનાણુના વચનથી અને તે પ્રત્યક્ષ જોઈ તેથી તેને તું સત્ય જાણજે.
તેની પ્રાપ્તિ માટે સુંદર અનુષ્ઠાન આચરતું પ્રાણીવધાદિ અઢાર પાપસ્થાનકને ત્યજી દે. મધ-માંસની પ્રવૃત્તિ છોડી દે. સદ્દગુરુની સેવા કર. તેમણે કહેલા માર્ગને સમ્યફ
