________________
| ૧૮૯ : વિનયથી રુકે તેનું ચિત્ત આકર્ષી લીધું. કેટલાક માર્ગ કાપ્યા. પછી રાત્રીએ કોઈ એક ગામમાં રહ્યા. થાકને કારણે સાર્થવાહ નિદ્રાધીન થઈ ગયે. પછી લાગ જોઈ સાર્થવાહનું સઘળું ધન હરીને રાતોરાત રુદ્ર ભાગી ગયે. વસંતપુરમાં આવ્યો. નંદ-સ્જદને તેની સઘળી સંપત્તિ સેંપી. તેઓ અત્યંત આનંદિત થયા. સુંદરી અને પુત્રવધૂ શીલવતી પણ હર્ષિત થઈ. બીજે દિવસે મહાકષ્ટ સાર્થવાહ આવ્યો. માયાવી નંદ-સ્ક તેની આગતા-વાગતા કરી તેને ભોજન કરાવ્યું. તેનું વસ્ત્રપ્રદાનપૂર્વક સન્માન કર્યું. પછી અવસરે તેણે રુદ્રની સઘળી વાત કરી. ત્યારે નંદ-સ્જદે કહ્યું : ઓ સાથે વાત કઈ દુરાચારી ધૂર્ત હશે ! અમારા કુળમાં તો કઈ રુદ્ર નામને માણસ જ નથી. ત્યારે સરળ સ્વભાવી સાર્થવાહે તેની વાત સાચી માની લીધી. ત્યારબાદ કંઈક ભાત આપી સાર્થવાહને વિદાય કર્યો. પછી તે પિતાના સ્થાને પહોંચ્યો.
હવે આ બાજુ તે બનને દ્રવ્યને ભેગેપભેગ કરવા લાગ્યા. પરને ઠગને પ્રાપ્ત કરેલ દ્રવ્યના ઉપભેગથી તેઓએ પરભવમાં દુઃખ દેનારૂં અંતરાયકર્મ ઉપાર્જન કર્યું.
માયાવીની માયાજાળ દુઃખદાયી હોય છે. પોતાના સુખને ખાતર બીજાને ખતરામાં નાંખનાર માનવીના પાપ છૂપા રહેતા નથી. કહેવાય છે કે “પાપ પીપળે ચઢી પિકારે.” નંદ-મંદ પાપ ઉપાર્જન કર્યું. તેથી જ પરભવમાં દરિદ્રાવસ્થા!
હવે આ બાજુ પિતાનું આયુષ્ય પૂર્ણ કરી સૌએ આ ફાની દુનિયાને ત્યાગ કર્યો. નવી દુનિયામાં પ્રવેશ કર્યો. પૂર્વે
