________________
: ૨૨૯ :
પછી અશુભ કર્મોદયે ફરીથી નાગદત્તની જેમ મિથ્યાત્વ ઉપાર્જન કરે છે.
,,
ભગવાન્ ! કાણુ નાગદત્ત ? ” આ પ્રશ્ન થતા આચાર્ય - ભગવંતે તેની કથા રજૂ કરી કે-મગદેશમાં દેવરાપુર નામનું નગર છે. ત્યાં એ મિત્રા રહે છે, એક વણિકપુત્ર રામ અને બીજો બ્રાહ્મણપુત્ર નાગદત્ત. ગાઢ મૈત્રીથી મનેના દિવસે સુખપૂર્વક પસાર થતા હતા. એકવાર તેઓની સ્થિતિ કથળી ગઇ. એટલે ચારી કરી લેાકેાને સતાવવા લાગ્યા. પણુ કાંઇ મળતું ન હતુ. ત્યારે પાતાની દુ:ખિત અવસ્થાથી ક’ટાળી બન્ને જણાએ પેાતાના દેશને છેાડી દક્ષિણાથ તરફ પ્રયાણુ કર્યું, ત્યાં પશુ ચારી વિગેરે કરવા લાગ્યા. ત્યાં મહાકટે ઉત્તરપૂર્તિ કરતા હતા.
66
હવે એકવાર લાકડા લેવા બહાર જંગલમાં ગયા. ત્યાં આગળ કાઉસ્સગ્ગ-ધ્યાનમાં લયલીન, મહાખલ નામના સુનિ પુંગવને જોયા. શાંત-પ્રશાંત કલ્લાલરહિત જાણે સ્થિર મહેાદધિ જ ન હોય, તેમ ધ્યાનમાં આરૂઢ થયેલ, મેરૂપર્વાંત સમ ધીર, મુનિભગવ ંતના દર્શીનથી તેમનુ હૈયુ. નાચી ઉઠયુ'. ક્ષણુ માત્ર વ્યાપારને ત્યજી ઉભા ઉભા અનિમિષ નયણે મુનિની મુખાકૃતિ નિહાળી રહ્યા.
તેટલામાં શ્યામતિવાળા ફણાધારી, મહાકાય સર્પ નજીકમાં રહેલા ખીલમાંથી નીકળી આજીમાજી ભ્રમણ કરતે દૃષ્ટિપથમાં આવ્યા. તે સર્પ બુભુક્ષત હેાવાથી કેપથી અરૂણુ નયન વાળા બની મુનિને ડ’ખ દઇ ક્રીથી ખીલમાં ભરાઈ ગયેા. તા પશુ
