________________
૬ ૨૨૭ :
જવાળામાં જ શેકાઈ રહ્યા છે. તેમાંથી જે ભાગ્યશાળી જીવો હોય, તે જ ત્યાગી બની શકે. વળી ત્યાગમાર્ગે ગયેલા કે જતા જીવને વારે તે મહાવૈરી છે.
ભૂપતિથી તે દેવલ પ્રતિબંધ પામે. ભૂપતિને નમસ્કારપૂર્વક કહ્યું : દેવ ! તમે મને સત્યનું ભાન કરાવ્યું. હવે શું કરૂં? ખરેખર દેવ! મેહદશામાં રહેલા જીવો ધર્મના પ્રત્યક્ષ ફળો જેવા છતાં પણ તે પ્રવૃત્તિ આદરતા નથી. સમગ્રદેષના કારણભૂત સાંસારિક-પ્રવૃત્તિમાં ઓતપ્રોત રહે છે. પણ દેવ! તમારા વચનરૂપી અંજનશલાકાથી મારો મોહાંધકાર નષ્ટ થયે. તમારી શિક્ષાને તમારો મને જોરદાર લાગ્યો. એટલું જ નહીં, પણ હવે મને સમગ્ર સંસારવાસ ઉપર વિરક્તિ જન્મી છે. એટલે પુત્રના માર્ગને એટલે કે દીક્ષા અંગીકાર કરવા મારું મન ઝંખે છે. ખરેખર દેવ! તમે મહાઉપકારી. છે. હવે હું જાઉં છું. તે જ ધર્માચાર્ય પાસે જઈ સંયમની રસાનુભૂતિ કરૂં ! પછી તે દેવલ ચાલ્યો ગયો.
દેવલની પાછળ રાજાની સંસાર પ્રત્યેની આસક્તિ પણ ચાલી ગઈ. પહેલા પણ રાજવી વિષયવાસનાઓથી વિરામ પામેલો જ હતું, પણ તેની મને વૃત્તિમાં વધારે કરનારા વૈરાગ્યદાયી પ્રસંગે ભળતા, હવે તે હૈયું પિકારી રહ્યું : ઓ ગુરુદેવ! આપના દર્શન માટે ઉત્સુક છું! મને સંયમની દેન કરે. અસહાય નિરાધાર જીવને સહાયક બને ! અંતે ગુરુદર્શનાભિભાષી, પ્રધાન પુરૂષોથી પરિવરેલો, જયકુંજર હસ્તીરાજ ઉપર રાજા આરૂઢ થયે. દેવલ ગૃહપતિ સાથે
