________________
: ૨૩૨ :
તે સર્વ દુઃખને જલાંજલિ દેનારી શાશ્વત સુખની શ્રેણીરૂપ મેક્ષને દેનારી છે. માટે ક્ષણમાત્ર પણ પ્રમાદ કરવો જોઈએ નહીં. દીક્ષાથી કેઈપણ વસ્તુ અસાધ્ય નથી, બહુ કહેવાવડે શું ?
સારૂં ગુરુદેવ!” એમ કહી ગુરુ શિક્ષા રામ-નાગદત્ત સ્વીકારી, પરંતુ નાગદત્ત બ્રાહ્મણ હોવાથી મુનિ સમાચારી પ્રત્યે અનાદર કરતું હતું. જ્યારે રામની પરિણતિ નિર્મળ હતી. ચિરકાલ શ્રમણપણાનું પાલન કરી કરીને બને જણા સૌધર્મ દેવેલેકમાં અવતર્યા. ત્યાં પુષ્પાવતંસ વિમાનમાં દિવ્ય સંપત્તિની જોગાનુભૂતિ કરી, દેવાયુ પૂર્ણ કરી ત્યાંથી ત્ર્યવી વસંતપુરનગરમાં પદ્મદત્ત શ્રેષ્ઠિના પુત્રપણે અવતર્યા. બાલ્ય કાળથી જ અત્યંત મૈત્રીવાળા બને સાથે રમતા, જમતા અને સુખપૂર્વક દિવસે પસાર કરતા હતા.
અન્યદા ત્યાં અનંતકેવલી સમેસર્યા. સમગ્ર જનસમુદાય વંદન માટે ઉમટ્યો. ત્યારે રામ-નાગદત્ત ત્યાં ગયા. તેમની સમક્ષ કેવલી ભગવતે ગૃહસ્થ ધર્મ અને સાધુધર્મનું વર્ણન કર્યું. તે સાંભળી ઘણા ભવ્ય પ્રતિબોધ પામ્યા. રામ પણ પૂર્વભવના અભ્યાસથી તëણ જિનમેં એકાગ્ર ચિત્તવાળો થયે. પણ નાગદત્ત કેવલીના વચનો અનેકવાર સાંભળવા છતાં, અનુશાસન કરવા છતાં પ્રતિબંધ પામ્યો નહીં, અને તે વિપરીત પણે વર્તવા લાગે.
કેવલીના મનહર વચનની દુષ્કર્મથી દૂષિત મનવાળા તેની ઉપર અસર થઈ નહીં. જેમ જેમ કેવલીના વચનો શ્રતિપથ પર અથડાતા, તેમ તેમ અધન્ય, અભાગી, તેની
