________________
: ૨૪૧
છોડવા લાગી. બધુ જ કામ તેને સેંપી પોતે નિશ્ચિત રહેતી હતી. તેની ઉપર ખૂબ ઢષને કરવા લાગી. તેને દુખ દેવામાં કંઈ જ બાકી રાખ્યું નહીં. પણ ભાઈના પ્રેમ ખાતર કઈ દિ’ વાત કરી નહીં. માતાપિતાની ગેરહાજરીમાં તેને ભાઈ વિના કેઈ આધારભૂત હતું નહીં.
ભાભી જ ફરિયાદ કરતી, પણ ભાઈના મન પર જરાય અસર થઈ નહીં. એટલે ગમે તેમ ગાળો દેવા લાગી. તમારી બેન દુષ્ટશીલા છે. જ્યાં-ત્યાં ભટકતી મેં જોઈ છે. વળી અડોશી-પડેશી પણ મને કહે છે, તે પણ તમે માનતા નથી. આમ વારંવાર ભાભી કહે, છતાં ભાઈ એ તેની વાત નકારી કાઢી, તેને ધમકાવી એટલે તે રડતાં બાળકને મૂકી કેપ કરતી કેઈના ઘરે ચાલી ગઈ. આ બધી વાત ભગિનીએ જાણી. તે દુઃખી થઈ ગઈ. દુષ્ટશીલાના દોષથી રહિત તેણે ખાન-પાન તજ્યાં અને ઘરનાં એક ખૂણામાં પડી રહી.
બપોરે દુકાનેથી ભાઈ ઘરે આવે, તે ઘરમાં બાળકોને રૂદન કરતાં જોયાં. ધનવતીને જોઈ નહીં. ત્યારે નોકર ચાકરને પૂછ્યું : ધનવતી ક્યાં ગઈ? ત્યારે નોકરીએ સર્વ હકીકત કહી સંભળાવી. અને ઘરના ખૂણામાં રહેલી બહેનને બતાવી, તેની સમીપે આવી કહ્યું: ભગિની ! આમ કેમ દીનપણે બેઠી છે? તે ઘરને વ્યવહાર કેમ છોડી દીધો ? ત્યારે તેણે સઘળી વાત કરી. તે સાંભળી ભાઈની આંખે અશ્રુભીની થઈ ગઈ. તેના ખોળામાં માથું મૂકી દીધું ત્યારે કોપને તજી તે ઉઠી વીણા વાગે ૧૬,
