________________
: ૨૧૪ :
કહ્યું: રાજન્ ! અમાત્યની પુત્રી મધુમતીનુ' આ ચિત્ર છે. આ તે મે' સ્વાભાવિક રૂપ આલેખ્યું છે. પણ તેનું સાક્ષાત્ રૂપ તા હજાર નયનડે પણુ જેવા સમર્થાં ન થઈ શકે એવી રૂપાણી છે. વળી તેના સૌભાગ્યાદિ ગુણાનુ વર્ણÖન કરવા મારી વાણી સમથ નથી. તેણીના ગુણરૂપથી આકર્ષિત રાજા માંડ-માંડ રાજમહેલે આવ્યા, પણ હૃદય તા ત્યાં જ મૂકતા આન્યા હતા.
સ્નેહના તાંતણામાં સપડાયેલા તે પીડાવા લાગ્યા, તેને અનેક પ્રકારના વિકારા ઉત્પન્ન થયા. વળી તે કામવરથી પીડાવા લાગ્યા. પલંગ ઉપર આળેાટવા લાગ્યા. મળતા કાષ્ઠની વચ્ચે એક માછલી પડી હેાય, તેમ તેને ચારે તરફથી ખળતરા થવા લાગી. તે ગમે તેમ ખેલવા લાગ્યા.
શરીરે દાહવર થઈ આબ્યા. તે વખતે જાણે માટા સુગરવડે કાઇ તેને મારતુ હાય, સખ્ત અગ્નિમાં બળતા હાય, જાણે એકી સાથે ઉદ્ભય પામેલા એ'તાલીશ સૂર્યાના તેજથી બળતરા પામતા હાય, તેમ એક પડખા ઘસતા તે આળેાટવા લાગ્યા. વળી આકાશમાં લટકી રહેલેા ચ`દ્રમા જાણે ખેરને અંગારાના મોટા ઢગલા ન હેાય, વળી ચ`દ્રની ચ'દ્રિકા જાણે મેાટા ભડકા જેવી ન હાય, તેમ તેને લાગતી હતી. ગગનમાં સ્થિત તારાએ અગ્નિના છૂટા છવાયા અમો તણખાએ જેવા જણાતા હતા. વળી સિંદુવારના હાર પણ તેને બળતરા કરવા લાગ્યા. જાણે આખું શરીર અગ્નિના પિંડ જ ન હોય,
।
તેમ બળતરા થવા લાગી.
