________________
: ૧૮૮ : માટે પિતાની બેનના પુત્ર રુદ્રને, કેટલાક સહાયકે સાથે સમયને અનુરૂપ શિક્ષા આપી દેવશર્મા સાર્થવાહની સન્મુખ રવાના કર્યો.
તેઓ અવિલંબિત ગતિ વડે પ્રયાણ કરતાં રસ્તામાં મળતા સાથને પૂછતાં, સાર્થવાહના માર્ગને જાણતા ગોલદેશ સમીપે આવ્યા. ત્યાં એક ગામની સમીપે વટવૃક્ષની નીચે વાસ કરીને રહેલા સાર્થને જોયો. ત્યારે તે તેની સમીપે ગયો. અને પૂછવા લાગ્યો. “તમે જાણે છે કે દેવશર્મા સાર્થવાહ હાલમાં ક્યાં છે? ભવિતવ્યતાના યોગે સાર્થવાહ કહ્યું. તમારે તેનું શું પ્રયોજન છે? ત્યારે રુદ્ર કહ્યું. તે અમારા વડિલતુલ્ય છે. પ્રયોજનને પછી કહીશ. ત્યારે કાર્યને વિચાર્યા વિના જ સાર્થવાહે કહ્યું કે, તે હું જ દેવશર્મા છું.
પોતાના કાર્યની સફળતાને વિચારી રુદ્ર હર્ષ પામ્યો. તેની સાથે ભેજન કર્યું. પછી અવસરે એકાંતમાં મુખ ઉપર શેક ધારણ કરી રુકે કહ્યું: સાર્થવાહ ! મને નંદ-સ્કદે તમારી શેાધ કરવા મોકલ્યો છે. સાથે કહેવડાવ્યું છે કે, રાત્રીએ તું જ્યારે સૂતા હતા, ત્યારે અમે નિધાનદેશ ગયા હતા ત્યાં તો કઈ પુરુષ નિધાન લઈને પલાયન થઈ ગયા. અમે તેની પૂઠે લાગ્યા. પણ તેઓ દૂર ચાલી ગયા. તેઓને પત્તો લાગ્યો નહીં. ત્યારે પાછા વળતા અર્થેથી જ મને તમને બોલાવવા મોકલ્યા છે. માટે તમે કુવિકલ્પને ત્યજી મારી સાથે ચાલે. જેથી જલદીથી નંદ–અંદની સાથે તમારું મિલન થાય.
મૂઢ બુદ્ધિવાળા સાર્થવાહે તેની વાત સ્વીકારી લીધી.
