________________
* ૨૦૭ :
અન્ય સ્થાનેથી આવી જ ભેગા થાય છે, અન્ય-અન્ય નિમાં મૃત્યરૂપી સૂર્યોદય થતાં ચાલ્યા જાય છે. આ કારણે તું ધર્મમાં ઉદ્યમ કર. ત્યારે મુનિના વચનથી સંસાર–સ્વરૂપની ઝાંખી થતાં સેમકુમાર રાજવીએ શોક ત્યજી દીધો. પછી મુનિના ચરણકમલમાં વંદના કરી. અને કહ્યું : કરૂણાસાગર! ખરેખર તમે મારા ઉપર મહાન ઉપકાર કર્યો છે. મહામહ રૂપી અજ્ઞાનથી અંધ, કૃત્યાકૃત્યના વિવેકથી રહિત, સમ્યમ્ પ્રકારે ધર્મ સમજાવી અને માર્ગમાં સ્થાપન કર્યો છે. વળી ભગવદ્ ! મોહરૂપી અંધકારને દૂર કરવા સૂર્ય-ચંદ્ર પણ સમર્થ થતાં નથી, પણ તમારા વચનરૂ૫ કિરણેથી મારા મેહ દૂર થાય છે. મહાપુદયે મને તમારા સરખા ચિંતામણું રત્નની પ્રાપ્તિ થઈ છે. શું નિપુણ્યક જીવને તેની પ્રાપ્તિ થાય? એમ મુનિ ભગવંતની સ્તવના કરી, મેહને છોડી સેમકુમાર રાજવી વિગેરે પિત-પોતાના કાર્યમાં ઉદ્યમવંત થયા. મુનિવર પણ અન્યત્ર વિહાર કરી ગયા.
હવે કેટલાક દિવસે પસાર થયા બાદ ચંપકમાલાદેવીના શરીરે રોગ લાગુ પડ્યો. વૈદ્યોને બોલાવ્યા. તેની ચિકિત્સા શરૂ થઈ. પણ કેઈ ઉપાય સફળ થયે નહિ. ત્યારે રાજાએ નગરમાં દરેક સ્થળે ઘોષણા પૂર્વક પડયે વગડાવ્યો કે – જે કોઈ દેવીના રોગને દૂર કરશે, તેને રાજા મનવાંછિત આપશે. આ પ્રમાણે રાજાની ઘેાષણ સાંભળી ત્યાં કલિંગદેશથી કઈ વૈદ્ય આવ્યો. તેને રાજમહેલમાં પ્રવેશ કરાવ્યો. તેણે દેવીના શરીરનું નિરીક્ષણ કર્યું. રોગનું નિદાન શોધ્યું. ત્યારે
