________________
: ૮૭ :
નિર્માણ થાય છે, દુઃચેષ્ટા વડે આત્માને જીવો મલિન કરે છે. કમં પ્રેરિત સુખ-દુઃખ અનુભવતા જીવોને વિષે કઈ કર્તા નથી. પણ તેમાં નિમિત્તભૂત પિતાની શુભાશુભ કરણી જ છે. અશુભ કરણીરૂપ તાંતણ વડે આત્માને બાંધી જીવરૂપી કાળિયો સંસારરૂપી જાળમાં ફસાય છે.
તેથી હે દ્રોણમુનીશ્વર ! તમે જે કર્યું, તે સારું કર્યું છે, કેમકે સમગ્ર દુઃખને ક્ષય કરનારી માતા પ્રત્રજયા છે. વળી અમારું પ્રયોજન પણ તમારા અનુભાવથી સિદ્ધ થયું છે. કેમ કે તે જ દિવસથી મારી વૈરની જવાળા શાંત થઈ ગઈ હતી, તેથી હે રાજન્ કુશળને ઇરછતા તારે શુભ પરિણામમાં રહેવું જોઈએ દુષ્ટ પરિણામશી છાભવને પરભવમાં દુબજ પ્રાપ્ત થાય.
રાજ પણ વંદનપૂર્વક ભગવાનને વિનંતિ કરવા લાગ્યો. ગુરુભગવંત! મારે લાયક જે કાંઈ કામ હોય તે જણાવે, એમ કહી રાજા પાછો ફર્યો. હવે પિતાના આગમનને સાંભળી લજજાથી બીડાઈ ગયેલા નયન છે, જેના તેવો તે લઘુપુત્ર આવ્યો. તેણે વંદના કરી. તેને પણ આદરપૂર્વક લાગે કહ્યું કે તું ક્યાં રહે છે? તું શું કરે છે? ત્યારે તેણે અશ્રપૂર્ણ નયને પૂર્વ પુરૂષે કહેલ તે જ કુટુંબને વૃત્તાંત કહી સંભળાવ્યો.
ત્યારે મુનિવરે પણ સકલ કલ્યાણકારી જિનધર્મનું સ્વરૂપ મોટા પ્રબંધથી જણાવ્યું. તેણે પણ જિનધર્મ સ્વીકાર્યો. મિથ્યાવાદિ વાપસ્થાનકેના તેણે પ્રત્યાખ્યાન ર્યા અવાર નવાર તે મુનિના પરિચયમાં આવવા લાગ્યા. ધર્મવાસિત મનવાળા તેને એકવાર મુનિભગવંતે કહ્યું : કલ્યાણકારી ! જે તારો વડિલ બાંધવ પ્રત્રજ્યા સ્વીકારે, તો કારાગારથી મુક્તિ અપાવું
