________________
: ૧૪૯ :
નહીં, ત્યારે સંતની દુનિયા સહાયક બની. ત્યાં દિવ્યજ્ઞાન રૂપી નયન દ્વારા શ્રી સુધર્મસૂરિજીએ તેને જે, સૂરિભગવંતે પણ કહ્યું કે એ નરવાહન મહારાજ! તમે આવ્યા છો ? ત્યારે રાજા પણ વિસ્મય પામ્યા. વિચારવા લાગ્યું કે આ મને શી રીતે જાણે છે. પછી તેણે મુનિ ભગવંતને કહ્યું તમે મને શી રીતે જાણે છે? સૂરિએ કહ્યું : મહારાજ ! તે જાતે જ દેશમાંથી સાધુઓને બહાર કાઢી તારું નામ જગજાહેર કર્યું છે, તેમાં કંઈ જ નવાઈ નથી. આવું સાંભળી તે લજજા પામે. ત્યારે સૂરિજીએ કહ્યું: દેવાનુપ્રિય! કેટલાક જીવ સુકૃતોદયથી રાજ્યાદિ સુખ સામગ્રી પ્રાપ્ત કરી તેમાં મગ્ન બની જાય છે. વળી માનરૂપી શિલરાજ ઉપર આરૂઢ થઈ અસભ્ય વાણ ઉચ્ચારે છે. વળી પુણ્ય નથી, પાપ નથી, પરલેક નથી, જીવ નથી, શા માટે લોકે દાન-શીલ તપાદિ કૃત્યને કરે છે, આવું બધું શાસ્ત્રના પરમાર્થને નહિ જાણનાર ધર્મ વિરૂદ્ધ આચરણ કરનાર ભૂતની જેમ બને છે. સાધુવર્ગને તર્જન કરતે, શિષ્ટ વાણુને અપલાપ કરતે, જાણે હું જ તત્ત્વજ્ઞાની, હું જ વિવેકી, બીજા બધા મૂઢ, અનુચિતવાદી છે, એમ માને છે. હે નરેન્દ્ર! તેવા જ તારી જેમ અનર્થને પામે છે. અને પરભવમાં પણ દુર્ગતિના ભાજન થાય છે.
મહાત્માની વાણીથી તેની આંતરદષ્ટિ વિકસિત થઈ ગઈ. પાપાચરણનું સ્મરણ કરી તે દુષ્કૃતની નિંદા કરવા લાગ્યા. પશ્ચાત્તાપથી પિતાના પાપનું લાલન કર્યું. ખરેખર પશ્ચા તાપથી આત્મા કર્મબંધનથી હળવો બને છે. પશ્ચાત્તાપરૂપી
