________________
૬ ૯૭ : પુણ્યશાલી જ સુખ વૈભવ, વિલાસને ભેગવટે કરે છે, તે પછી મને વંછિતને ઈચ્છતા જીવે પુજન કરવા હંમેશા પ્રયત્ન કરવો જોઈએ. અન્ય ઉપાયો વડે શું ? એમ વિચારી પાછો વળી તે દેવતાના કરકમલમાં મણિ મૂકી ચાલ્યો ગયે. ત્યારે સાત્તિવક રાજપુત્રને દેવીએ મણિ સ્વીકારવા કહ્યું કે તારા સંસર્ગથી કાયરને પણ વીલ્લાલ ઉત્પન્ન થયો, વળી દાતારને જોઈ બીજા ને પણ દાન દેવાની ઈચ્છા ઉત્પન્ન થાય, માટે આ મણિને તું જ ગ્રહણ કર!
ત્યારે રાજપુત્રે કહ્યું : દેવી ! આ તે તારા ભવનમાં નિવાસ કરવાને મહિમા છે. અને એવા પ્રકારની ભાવના ઉત્પન્ન થતી નથી, ત્યારે દેવીએ કહ્યું : સારૂં. પણ હે વત્સ! તું આ મણિ સ્વીકાર, એમ કહી રાજપુત્રના હસ્તમાં મણિ મૂકી દેવી અદશ્ય થઈ ગઈ.
રાત્રિ વિતી ગઈ, ગગનતલને દીપાવતે, હિમપટલીને ઓગાળતો સૂર્ય ઉદયાચલે આરૂઢ થયા. ત્યારે રાજપુત્ર મણિ લઈ નંદકની સાથે દેવમંદિરમાંથી નીકળે. પૃથ્વી ઉપર અનેક દેશમાં મણિના પ્રભાવથી ઈચ્છિતને સંપાદન કરતા તે કેટલોક કાળ ભમ્યા. ત્યારબાદ પિતાના પ્રધાન પુરુષોએ પ્રણય પૂર્વક વિનંતી કરતા તે પાછે સ્વદેશ ગયે. અને રાજ્યલક્ષ્મીને પામ્યો.
આ બાજુ જવલન બ્રાહ્મણ કુણાલદેશમાં પિતાના ઘરે ગયો. પતિને આવેલા જોઈ પત્ની હર્ષિત થઈ ગઈ. દેવતાને
