________________
હું જ પાપી છું, તુચ્છ રાજ્યલક્ષ્મીને ભોગવટે કરી રહ્યો છું. અજ્ઞાની છો જ રાજ્યમાં પડ્યા રહે, પણ હું તે જાણવા છતાં મહા અનર્થકારી રાજયમાં પડ્યો રહ્યો ? પાપીણુએ નિમિત્ત વિના મને અનર્થ માં પાડો? પંચનમસ્કાર સ્મરણ વિના મર્યો હોત, તે મારી શી દશા થાત ? ધિ ! ધિમ્ ! ધિ ! અનર્થના કારણભૂત સંસારને ! અને ઉંડાચિંતનમાંથી પ્રગટેલી ચિનગારીએ તેનું આત્મસ્વરૂપ પ્રકાશિત કર્યું. કષાયોની કુટિલતા, વિષયેની વિષમતા, જીવનની ક્ષણભંગુરતા, સંસારની હેયતા, સંયમની ઉપાદેયતા સમજાતા તેની હદયરૂપી વીણમાંથી વૈરાગ્યની સુરાવલી રેલાઈ રહી, એના નાદે તેના રોમરોમમાં વીતરાગના રાગ ઉત્પન્ન થયા. તેને મનરૂપી મારલે નાચી ઉઠયે અને અંતિમ નિર્ણય થયે.
ભેગની ભૂતાવળમાંથી પ્રગટેલ ભેગવાસનાને તિલાંજલી દઈ, સંસારસમુદ્રથી તારનાર સંયમી જીવન સ્વીકારવાની તેને અપૂર્વ ભાવના પ્રગટી. વિરાગી રાજવીના અરમાનેને પૂર્ણ કરનારી પાવની પળ ડોકિયું કરી રહી હતી. અને એ પળ જાણે પ્રત્યક્ષ થવા જ ન સર્જાઈ હોય તેમ ચિંતન-મન રાજા સમીપે પ્રતિહાર આવ્યા. અને વિજ્ઞપ્તી કરી “હે મહારાજ ! ભવસમુદ્રમાં ડૂબતા જીવોને યાનપાત્ર તુલ્ય શ્રીસમન્તભદ્રાચાર્ય સહસ્રમ્રવનમાં સમેસર્યા છે. ” આ ગુરૂ મહારાજનું આગમન સાંભળતાં જ તેના સાડા ત્રણ કરોડ રૂંવાડા ઊભા થઈ ગયા તેના આનંદની અવધિ ન રહી. રાજા પારિતોષિક દાન આપીને ગુરુભગવંત સમીપે ગયા.
