________________
: ૪૨ :
વિધિ અનુસાર સમંતભદ્રસૂરિ પાસે જયમંગલ રાજાએ પ્રવજ્યા અંગીકાર કરી. નિર્મલબુદ્ધિથી ટૂંક સમયમાં અંગોપાંગાદિને અભ્યાસ કર્યો. વિવિધ તપાદિ ક્રિયામાં પરાયણ ગુરુકુલવાસમાં લીન તેઓ ગામનગરાદિમાં વિહાર કરવા લાગ્યા. દેશવિદેશ વિચરતાં એકવાર તેઓ કેટલાક સાધુથી પરિવરેલા ગર્લનપુરનગરે આવ્યા ત્યાં ચંપક ઉદ્યાનમાં તેઓ ઉતર્યા ગુરુ આગમનના સમાચાર કુવલયચંદ્ર જાણ્યા પછી પ્રધાન રાજેશ્વર સેનાપતિ, શ્રેષ્ઠીયુક્ત તે વંદનાથે આવ્યો. તેણે વિધિપૂર્વક તેમને વંદના કરી.
અહો ! આ તે મંગલ રાજર્ષિ! જોતાવેંત જ તે બેલી ઉઠયો. તે આનંદિત થયો અને ધરણીતલે બેઠે. પછી તે અંજલિપૂર્વક ઉપાલંભ સહિત વિનંતી કરવા લાગેઃ “હે ભગવંત! શું મને છોડી એકલા સંયમ સ્વીકારી વિચરવું આપને યોગ્ય છે? શું તમે પૂર્વભવ ભૂલી ગયા? અનાથ નિરાધાર મને છેડી એકલા સંયમ સ્વીકાર્યું? હે નાથ ! અનાથ એવા અમે કોનું શરણ સ્વીકારીએ? અરે! ખરેખર હજુ પણ મારું ચારિત્રાવણકર્મ ગાઢ છે! જેથી મને તમારી સાથે સંયમ સ્વીકારવામાં વિયોગ થયે! વધુ શું કહું? એ ભગવંત! મને છેડી, પાપપર્વતને ભેદવામાં વાસમ દીક્ષા આપ્યા વિના આપ જશે જ નહીં. મને આપની સાથે જ લઈ જાઓ. આપ વિના હું રહી શકું નહીં. મને આપની યાદ ખૂબ સતાવે છે. એ મુક્તિમાર્ગના પથિક! મુક્તિ પંથે મને પણ ચડાવે. મુક્તિ સોપાન મને પણ બતાવે.”
