________________
ર૭.
સુધી એમ ન થાય, ત્યાં સુધી ઘરમાં રહો કે જંગલમાં પણ સર્વ સ્થળે દુઃખીજ થયા કરે છે. તેના દુઃખને અત કદી આ વતે નથી, જુઓ છો કે સંસારમાં એક દુખ પુરું થવા પામ્યું નહિ એટલામાં તે બીજા દશ દુઃખ આવી પડે છે. વળી જેના ઉપર ગુરૂને પ્રસાદ થયે હેય છે તે દેહાદિકની અનિત્યતાને વિષે આ પ્રકારનો વિચાર કરે કે જે અનાદિકને પહેલા પહેરમાં ગમે તેવા સંસ્કાર (વઘાર પ્રમુખ) કર્યા હોય છે, તે પણ તે અનાદિને ચાર પહોર પછી સ્વાદ પલટાઈ જાય છે વલી જેમ જેમ વધારે કાળ જ જાય છે તેમ તેમ તેજ સુંદર અન્ન વિરસ થતું જાય છે અને છેવટે એવું દુર્ગધી ભર્યું અન્ન થઈ જાય છે કે તેના સામું જોવાની રૂચી પણ થતી. નથી તેમાં જીવડાઓ પડે છે હવે વિચાર કરે જોઈએ કે તેજ અન્નથી પિષાએલું, ઉત્પન્ન થયેલું, પુષ્ટ થયેલું આ શરીર તેમાં સારપણું ક્યાંથી હોય? નજ હોય, માટે આ, સંસાર કેવલ અસાર રૂપજ છે. વળી જેમ મેટા આયુષ્ય વાળા એટલે ચોરાશી લાખ પુર્વ વર્ષનું આયુષ્ય વાળાના
જ્યારે આયુષ્યની સમાપ્તિ થાય છે, ત્યારે જેવા તેને ચિન્હ. થાય છે, તેવાજ ચિન્હ આપણને નિરંતર થયા કરે છે. ઘડીમાં શ્વાસ ઉપડે છે, ઘડીમાં કફ બેલે છે, ઘડીમાં ગરમ થાય છે, ઘડીમાં ભેય લે છે, ઈત્યાદિ આવા પ્રકારના ચિન્હ દેખી સર્વ લોક બોલવા લાગે છે કે “આ પહોર યા બે પહેરમાં મા રશે તેવી રીતે વધારે આયુષ્ય વાળાને તે હિસાબે મરતા મરતા સે પચાસ વર્ષ વીતિ જાય, તેવા સે પચાસ વર્ષ
