________________
મ
કબેરદત્ત
નહિ, શીખવવા પણ ન આવતું; છતાં આપમેળે તે દેરાસરોમાં જતો. પ્રતિમાઓની પૂજા કરતો. ચૈત્યવંદનાદિ ભાવપૂજા કર્યા પછી તે દેરાસરોની સાથે જોડાયેલા ઉપાશ્રયોમાં પણ જતો. ત્યાં ક્યારેક સાધુમુનિરાજોનો યોગ મળી આવે તો વંદન કરતો, અને વિનયપૂર્વક તેમને જૈન ધર્મનું સ્વરૂપ પૂછતો.
મુનિવરો પણ ઉત્તમ જીવ જાણીને ધર્મનું સ્વરૂપ સમજાવતા અને તેની જિજ્ઞાસાને સતત સંતોષતા રહેતા.
૪૧
પરિણામે કુબેરદત્ત જૈન ધર્મનાં તત્ત્વોનો પરિણત જ્ઞાતા તો થયો જ, પણ સાથેસાથે તે સમ્યક્ ધર્મ શ્રદ્ધાવંત શ્રાવક પણ બની ગયો. પછી તો તેણે સમ્યક્ત્વપૂર્વક બાર વ્રતો અંગીકાર કરીને ધર્મ જનોની અપાર પ્રીતિ પણ સંપાદન કરી લીધી.
દરમિયાનમાં એક ઉત્તેજક ઘટના ઘટી.
પરબલસિંહ નામે એક ખંડિયો રાજા. વિશ્વપુર રાજ્યના સીમાડે આવેલા સિંહપુર પ્રદેશમાં એ રાજ્ય કરે. જરા વસમો અને માથાભારે. વિશ્વકર્માંત રાજાના પ્રતાપથી જરા ડરે ખરો, પણ જ્યારે તક મળે ત્યારે સરહદે છેડછાડ કર્યા કરે, અને બળવો કરવાની ધમકીઓ મોકલ્યા કરે.
તેની છેડછાડની અસર સરહદી ગામોમાં ઘેરી પડે. ત્યાંની પ્રજાનું જીવન અસ્તવ્યસ્ત થયા કરે, જાન-માલની ખુવારી પણ થાય, અને ગ્રામ્યજનો સતત ભયના ઓથારમાં જ જીવે. નિર્દોષ પ્રજા બીજું તો શું કરે? વિશ્વકાંત રાજા પાસે પોતાની ફરિયાદો રજૂ કરતી રહે ને આ ઉપદ્રવથી ઊગારવા માટે રાવ નાખતી રહે.
આ રોજ રોજના કકળાટથી રાજાજી અકળાયેલા, તેથી તેમણે પોતાના સેનાપતિ રણધવલ દંડનાયકને મોટું સૈન્ય અને પૂરી સત્તા આપીને સિંહપુર પર મોકલી આપેલા. સેનાપતિ એવા બાહોશ અને બહાદૂર કે રાજાજીને ખાતરી હતી કે એ કોઈપણ ભોગે પણ જીત્યા સિવાય પાછા નહિ આવે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
