________________
-૧૪૮
સમરું પલપલ સુવત નામ
પોતાની માતા પાસે, ને જમવાનું માગવા લાગ્યો.
માતા રસોડામાં હતાં. જમવાનું તૈયાર પણ હતું. પણ તેમણે માધવને સમજાવ્યો : બેટા! તારો નાનો ભાઈ હજી જમ્યો નથી, ને તું પહેલાં જમી લે તે સારું કહેવાય?
માધવ કહે : પણ મેં એને બોલાવ્યો'તો; આવે નહિ તો હું શું કરું?
માતા : એ શું કરે છે? ક્યાં બેઠા છે?
માધવ : એ બેઠો પાઠશાળામાં. કશું કરતો નથી. આમ તેમ ડાફો મારે છે ને રાજાજી ને પિતાજી વાતો કરે છે તે જોયા કરે
,Anuસ્યો
માતાએ કહ્યું : તો જા દીકરા! મતિવર્ધન ને શ્રીવર્મકુમાર-બેયને જલદી જમવા માટે તેડી લાવ. કહેજે કે મા બોલાવે છે, ઝટ જમવા આવો; નહિ તો મોડું થશે તો પિત્ત થઈ જશે.
માધવે લાગલી જ દોટ મૂકી. સીધો પાઠશાળામાં. રાજા ને ગુરુની વાતો હજી ચાલુ જ હતી, એટલે તેમને કાંઈ ન પૂછતાં તે સીધો મતિવર્ધન અને શ્રીવર્ય પાસે ગયો ને બેયના કાનમાં માનો આદેશ કહી સંભળાવ્યો.
બને બાળકોએ ઉપાધ્યાયની સામે નજર ઠેરવી, ત્યારે તેમનું ધ્યાન એ તરફ ગયું. તેમણે પૂછ્યું : શું વાત છે ભાઈ?
તો માધવ પિતા પાસે પહોંચ્યો, ને તેમના કાનમાં માનો આદેશ કહી બતાવ્યો.
ઉપાધ્યાલૂને વાત ખરી લાગી. તેમણે બન્ને બાળકોને માધવ સાથે જવા સૂચના આપી, તો કુમારે રાજા સામે જોવા માંડ્યું.
ઉપાધ્યાય એની મૂંઝવણ સમજી ગયા કે પિતાની આજ્ઞા વિના કેમ જવાય તેવી મૂંઝવણ કુમારના મનમાં થાય છે. તેમણે કહ્યું : બેટા! હવે તારા પિતાએ તને અમને સોંપી દીધો. એટલે હવે અમારે ત્યાં જ તારે રહેવાનું, જમવાનું, ભણવાનું ને કહ્યું કરવાનું. માટે મૂંઝવણ અનુભવ્યા વિના તું અંદર જા.
રાજાએ પણ તે વાતમાં પોતાનો સૂર પૂરાવી કુમારને અંદર !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
