________________
શ્રીવર્ગ
જ
૧૭૭
સાગરીત છે. તે કુમારની રગેરગ જાણે. તેણે મને આ વાત કહી છે. બોલ, હવે મારી વાતમાં તથ્ય ખરું કે નહિ?
બીજો : ખરું ભાઈ, ખરું.
હવે અમે એવી રીતે બેઠેલા કે આ વાતો અમને સંભળાય ખરી, પણ અમે એમની નજરમાં ન આવીએ. બે દુકાન વચ્ચે કનાતનો પડદો હોઈ આ પરિસ્થિતિ સર્જાઈ હતી. આનો લાભ અમને અનાયાસ મળી ગયો.
અમે તત્ક્ષણ પાછા વામનસ્વામીને મળ્યા, વાત કરી. તેણે કહ્યું કે તો આપણે સુદર્શનને બદલે હવે વીરપાળથી વધુ ચેતતા રહેવું પડે. કેમકે એનો તો પોતાનો જ એ પ્રદેશ છે, ને એમાં એ યથેચ્છ વર્તી શકે. માટે હવે તમે વિના વિલંબે ચંદ્રપુર પહોંચો; રાત દહાડો જોયા વિના ઝડપથી જજો, ને મહારાજને આ બધી વાતો જણાવી દેજો.
મહારાજ! અમે ત્યાંથી પાંચમા દહાડે અહીં આવી પહોંચ્યા છીએ; ક્યાંય શ્વાસ લેવા પણ રોકાયા નથી. અમારી જાણેલી બધી વાત આપની સામે મૂકી. હવે આપ ઉચિત લાગે તે નિર્ણય લ્યો.
રાજાએ તેમને વિસામો લેવા માટે જવા દીધા. પછી પોતાના મંત્રી બુદ્ધિનિધાન સાથે મંત્રણા આરંભી : મંત્રીશ્વર! વસંતશ્રી તરફથી આવેલા દૂતોની ને શૂરપાળના રાજ્યમાંથી આવેલા આપણા ગુપ્તચરોની વાતોનો તાળો પાકો મળી ગયો છે, એટલે હવે કોઈ શંકા સેવવાનું કારણ નથી રહેતું.
બીજી વાત વસંતશ્રીનો આપણે જો કે સ્વીકાર હજી નથી કર્યો, પરંતુ તેણે સ્વંય શ્રીવર્ગને વરવાનું નક્કી કર્યું છે, તે જોતાં હવે તે આપણી કુલવધુ જ ગણાય. અત્યારે શૂરપાળ, મહાબળ, વાસવદત્ત ને હું – અમે ચાર રાજાઓ ને ચાર રાજ્યોમાં તો આ વાત પ્રસરી જ ગઈ છે; બીજા રાજાઓના આવ-જા કરતાં દૂતો દ્વારા હવે આ વાત ઠેરઠેર ફેલાવાની તે નિઃસંદેહ છે. આ સંજોગોમાં, જો સુદર્શન કે વીરપાળ – કોઇના પણ હાથે વસંતશ્રીનું અપમાન કે અમંગળ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
