________________
–
શ્રીવર્મ
૨૨૭
–
આવી અને
તો જ તી યાદન વાગતાં એકવાર
ઘણો સત્સંગ કરાવ્યો, પરંતુ પથ્થર પર પાણી જેવું જ થયું. ઊલટાનો એ વધુ સ્વચ્છેદ અને ઉદ્ધત બની બેઠો. આથી એ અમારા મનમાંથી ઊતરી ગયો. અમે તો એને દેશવટો આપવાના હતા, પણ મંત્રીના કહેવાથી તેમ ન કર્યું.
આવા ઉદ્દેડ માણસનું તમે દમન કર્યું, અને તેને પકડી બાંધ્યો છે, એ જાણીને અમે ઘણા રાજી થયા છીએ. આવા માણસને આ પ્રકારની શિક્ષા હવે અનિવાર્ય જ હતી.
હવે, મારે એક અત્યંત સ્વરૂપવતી પ્રિયદર્શના નામે દીકરી છે. તેનું અત્યુત્તમ સૌંદર્ય જોઈને અમને ચિંતા થવા લાગતાં એકવાર અમે એક નિમિત્તવેત્તાને પૂછ્યું કે આનો પતિ કોણ થશે? ત્યારે નૈમિત્તિકે અમને કહેલું કે “તમારા દીકરા સુદર્શનને જે બંધનમાં મૂકશે, તે મનુષ્ય આ કન્યાનો પતિ થશે.”
આજે નૈમિત્તિકની એ વાત સાર્થક કરી રહી છે. તો કુમાર! અમારી પ્રાર્થના છે કે તમે હવે અહીં પધારો, અને અમારી કન્યાનો સ્વીકાર કરો.
કોઈ સંયોગવશ, તમે અહીં સુધી ન આવી શકો, તો પછી અમે અમારી કન્યાને, વસંતશ્રીની જેમ જ, ચંદ્રપુરીએ મોકલી આપીએ. પણ તમે તેના સ્વીકાર માટે સમંતિ પાઠવજો.” - કુમારે પોતાની પરિસ્થિતિ તેને સમજાવી, ને કહ્યું કે મારે પહેલાં તો વાસવપુરે જ જવું જ પડશે. ત્યાંથી પછી આમ તો રાજા શૂરપાળને ત્યાં શારિપદ્ર નગર જવાનું થાય; પરંતુ હવે હું વાસવપુરથી પહેલાં સીધો દેતપુર જ આવીશ. તેમ તમે મહારાજને જણાવજો.
શ્રીહર્ષ : અમારા મહારાજ આપની પ્રતીક્ષા ક્યારે કરે?
કુમાર : તે તો કેમ કહી શકાય? મહારાજ વાસવદત્ત અમને રજા આપે પછી જ આવી શકાય.
શ્રીહર્ષ : એ જ ઠીક છે. હવે મારી એક માગણી છે. આપ આપના તરફથી પણ એક માણસને મારી સાથે દતપુર અત્યારે મોકલો, તો અમારા રાજાજીને બહુ સારું લાગશે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
