________________
– ૧૧૦ ક
સમરે પલપલ સવત નામ
–
માગે છે. કુમારે તેમને આવવાની અનુમતિ આપી.
બન્ને આવ્યા. કુમારને પ્રણમ્યા. કુમારે ચીંધલા આસન પર બેઠા. પછી કુમારનો ઈશારો થતાં પોતાની વાત પ્રસ્તુત કરતાં તે બન્નેએ કહ્યું કે “કુમારશ્રી! અમે અહીં આવ્યા છીએ તે કઈ સિંધર્ષણના પક્ષકાર તરીકે નથી આવ્યા; પરંતુ વીરસેન તેને કારણ વિના હણી નાખવા માગતો હોવાનું જાણીને તેની સુરક્ષા માટે જ આવ્યા છીએ. કેમકે સિંધુષેણ અમારો ભાણેજ તેમજ જમાઈ થાય છે, તેથી વ્યવહારથી પણ તેની રક્ષા કરવી તે અમારું કર્તવ્ય થઈ પડે.
જો સિંધુષણ જીવતો રહે, તો તેનું રાજ્ય રહે કે જાય, ગમે તે થાય એની અમને બહુ પરવા નથી; એનું રાજ્ય જતું રહેશે તો તે આપનો સેવક બનીને આપના સાંનિધ્યમાં રહી શકશે. પણ તેને મરવા તો કેમ દેવાય?
આ ખાતર જ અમે અહીં આવ્યા છીએ. એમાં ગઈકાલે આપના સેવકોના મુખે જાણ્યું કે આપ અહીં – શ્રીખંડમાં પધાર્યા છો, એટલે અમે બધું પડતું મૂકીને આપની સેવામાં આજે ઉપસ્થિત થયા છીએ. આપ હો પછી અમારે કે સિંધુણને શેની ચિંતા? હવે આપ ફરમાવો તેમ કરવામાં અમે અમને કૃતકૃત્ય સમજીશું. - વજકુંડલે તેમના જેટલી જ ઠાવકાઈ વાપરીને જવાબ વાળ્યો: અમે અહીં આવ્યા પછી તમારા બધા વિશે કઈક જુદું જ જાણવા મળ્યું, તેથી જ અમારે દૂત મોકલવા પડ્યા તમારી પાસે. પણ હવે તમારા તરફથી સ્પષ્ટતા સાંભળીને અમને સમાધાન મળ્યું છે.
હવે એક કામ કરો. રાજા સિંધુષણને હમણાંને હમણાં મારી પાસે બોલાવી લાવો. એ ભલે મારી સાથે રહેતો. હું તેને સમ્રાટની સેવામાં નીમીશ, અને પછી યોગ્ય અવસરે તેને કોઈક દેશનો રાજા પણ સ્થાપી દઈશ.
પણ કુમારશ્રી! બન્ને રાજાઓએ પોતાની મુંઝવણ વ્યક્ત કરતાં કહ્યું: સિંધુષેણ હાલ તો પદ્મખંડમાં પૂરાયેલો છે. ચોમેર વીરસેનનું | સૈન્ય ઘેરો ઘાલીને પડ્યું છે. તે આવે પણ શી રીતે? વિરસેન !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
