________________
પામી ગયો.
૧૧૮ ૨ સમરું પલપલ સુવ્રત નામ
કોઈએ તેને જોયો પણ નહીં.
ને તેની હાલત પણ એવી બદસૂરત બની કે તેને હવે કોઈ ઓળખી પણ ન શકે.
રાજા ઘેર પહોંચ્યો ને સીધો ન્હાવા ગયો.
ન્હાઈ ધોઈને પ્રથમ તેણે જિનપૂજા કરી, અને પછી ગયો ભોજનગૃહે.
રસોઈ તૈયાર હતી. ભાણાં મંડાઈ ગયાં હતાં. રાજાએ આસન ગ્રહણ કરતાં જ રસોઈ પીરસાવા માંડી.
હવે રાજાની ટેવ એવી કે તે, કામદેવ ને કામરિત ત્રણે સાથે જ જન્મે. ત્રણેનાં ભાણાં સાથે જ મંડાય. એકબીજા વિના કોઈ દહાડો કોઈ જમે નહિ. રાહ જુએ, પણ જમે તો બધાં ભેગાં થાય ત્યારે જ. વર્ષોનો આ નિત્યક્રમ.
અને આજે હજી કામદેવ આવ્યો નથી.
રાજાએ પૂછ્યું સેવકોને કામદેવ ક્યાં? તેને બોલાવો.
સેવકો કહે મહારાજ! અમે ક્યારનીયે તેમની તપાસ કરી, પણ ક્યાંય જોવામાં આવ્યા નહિ. આપની સાથે બહાર ગયા હતા, તે પછી પાછા પોતાના આવાસમાં તે આવ્યા જ નથી. અમે બીજે બધે પણ તપાસ કરી, પણ ક્યાંય તે જણાયા નથી.
રાજાએ પુનઃ આશા કરીઃ કોઈ ચોક્કસ માણસને ફરી તપાસ કરવા મોકલો. અને તે મહાલયમાં ન હોય તો બીજે જ્યાં ગયો. હોય ત્યાંથી તેને બોલાવી લાવો. પછી જ હું જમીશ.
પણ સેવકોને રાજા અને કામદેવનાં હેત-પ્રીતનો પાકો ખ્યાલ હતો. તેમને ખાતરી હતી કે કામદેવ રાજાજીને છોડીને ક્યાંય જાય નહીં જ; ને આજે આવ્યા નથી, તો નક્કી કાંઈ ગરબડ છે. તે વિના આવું ન બને, એટલે તેઓ આમતેમ આંટો મારીને થોડી જ વારમાં પાછા આવ્યા, ને રાજાને કહ્યું કે કામદેવનો ક્યાંય પત્તો લાગતો નથી. અમે બધે તપાસ કરી, પણ કોઈને તેમની ભાળ નથી. હા, એક એંધાણી મળી છે. આપણી અશ્વશાળાના રખેવાળે અમને કહ્યું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
