________________
– ૯૬
સમરું પલપલ રાવત નામ -
-
મહારાજ! ખરું કહું? વીરસેનકુમારના મનમાં એવી ભાવના છે કે જો સિંધુષેણ પોતાનું વર્તન સુધારે, અને વીરસેન કુમારનું કહ્યું માને, તો તેને જ તે દેશનો રાજા રહેવા દેવો; તેનું રાજ્ય છીનવી ન લેવું. આટલા ખાતર જ તેઓ હજી ઉતાવળ નથી કરતા.
વજકુંડલ હસી પડ્યો. તેણે કહ્યું: એ તે કેવી રીતે સંભવે? જે માણસ એકવાર એક રાજ્યનો સ્વતંત્ર રાજા રહી ચૂક્યો હોય. તે જ માણસ તે જ દેશમાં કોઈના આજ્ઞાપાલક સેવક જેવા રાજા તરીકે શી રીતે બેસી શકે? એ બિચારાને તો “બાવાના બેય બગડ્યા' જેવું થશે આમાં! - કુમારનાં આ વેણથી માધવ ગિણાઈ ગયો. તેણે કાંઈક ઉદ્વેગ સાથે કહ્યું મહારાજ! જો આપને સિંધુષેણ પર આટલી બધી કરુણા આવતી હોય તો આપ વીરસેન કુમારને આજ્ઞા કરીને પાછા બોલાવી લો આપના સાંનિધ્યમાં; સિંધુર્ષણનું રાજ્ય ભલે એને જ અખિયાતું રહેતું.
વજકુંડલ પાછો હસ્યો. તેણે માધવને ઠાર્યો ભાઈ, મારો આશય તું સમજ્યો નથી. મારો પક્ષપાત તો વીરસેન માટેનો જ હોય. સિંધુષેણ જેવા પ્રજાપડિક માટે મને કોઈ સહાનુભૂતિ હોય જ નહિ. હું તો એમ કહેવા માગું છું કે વીરસેને હવે વિલંબ કર્યા વિના પોતાનો હેતુ સાધી લેવો ઘટે. બોલ. પછી શું થયું?
માધવને હાશ વળી. તેણે આગળ ચલાવ્યું. બન્ને છાવણીઓ વચ્ચે યુદ્ધવિરામ જેવી સ્થિતિ પ્રવર્તતી હતી. કોણ પહેલ કરે છે? તેની રાહ જોવાતી હતી. દરમ્યાનમાં એકવાર એવું બન્યું કે સિંધુણની સેનાના ગજરાજો મોટા સમૂહમાં શેરડીના વાડામાં ચરિયાણ કરવા મોકલવામાં આવ્યા. આની જાણ કુમારને થતાં જ તેમણે અણધાર્યો છાપો તે વાડા પર મારીને ત્રણ સો જેટલા હાથી પોતાની છાવણી તરફ વાળી લીધા. વળી આવી જ રીતે, ચારો ચરવા માટે નીકળેલા સિંધુષણના હજારો અશ્વોને પણ કુમારે પડાવી લીધા.
આથી સિંધુષણ ભારે કોપાયમાન થયો. તેને લાગ્યું કે આ I
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
