________________
મંત્રવિજ્ઞાન નહિ. અમે બૈર્યનું અવલંબન લઈ પેલા મંત્રમય સ્તોત્રનું સ્મરણ શરું કર્યું. હજી તે તેની પાંચ-સાત વાર ગણુના થઈ હશે કે બે લાઈટને પ્રકાશ પડ્યો અને એક કાળા રંગની મોટર અમારી સામે આવીને ઊભી રહી.
અમે આશ્ચર્યચક્તિ નયને તેની સામું જોઈ રહ્યા. ત્યાં અંદરથી અવાજ આવ્યોઃ “કીધર જાના હૈ?' આ પ્રદેશમાં હિંદીને આ પ્રયોગ વિરલ જ ગણાય, છતાં તે બરાબર થઈ રહ્યો હતે. અમે વિચારમાં પડ્યાઃ “શું જવાબ આપો? આમાં કંઈ દગો થાય તે આવી જ બને ને ?”
એ હાલતમાં એકાદ મીનીટ પસાર થઈ ગઈ કે ફરી પ્રશ્ન થયેઃ “કયા સેચતે હો? ડરે મત. કુંદાગિરિ જાના હો તે બૈઠ જાઓ.” અને અમે વધારે વિચાર કર્યા વિના સામાન લઈ એ મેટરમાં બેસી ગયા.
મેટર જંગલના રસ્તે વાંકીચૂકી ચાલવા લાગી. અંદર બે વ્યક્તિએ બેઠેલી હોય તેમ લાગ્યું, પણ તે કઈ વાત કરતી ન હતી કે અંધકારને લીધે તેમના ચહેરા દેખી શકાતા ન હતા, એટલે તે કોણ હતા? તેને નિર્ણય કરી શક્યા નહિ.
આશરે વીસ-પચીસ મીનીટ પછી એ મોટરકુંદાગિરિની તળેટીથી એક માઈલ દૂર વસેલા એક ગામડા આગળ ઊભી રહી' અને અમને પ્રથમના સ્વરે જ કહેવામાં આવ્યું કે “ધર ઉતર જાઓ. અમે કઈ પણ બોલ્યા વિના ત્યાં ઉતરી પડ્યા અને એક વ્યક્તિના મકાનમાં આશ્રય લીધે
