Book Title: Agam 11 Ang 11 Vipak Sutra Sthanakvasi Gujarati
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
'खंदमहे इ वा, मुगुंदमहे इ वा, णागमहे इ वा, जक्खमहे इ वा, भूयमहे इ वा, कूवमहे इ वा, तडागमहे इ वा, नईमहे इ वा, दहमहे इ वा, पन्चयमहे इ वा, रुक्खमहे इ वा, चेइयमहे इ वा, थूभमहे इ वा, जं णं एए बहवे उग्गा भोगा राइन्ना ફરવાના છાયા ગ્રી રતિયા રવત્તિયજુર મહા મજુત્તા અહીંથી લઈને ‘મિયામરસ પરસ મમ” અહીં સુધીના પદોને સંગત કરી લે જોઈએ. આનો અર્થ આ પ્રકારે છે–શું આજ આ મૃગાગ્રામ નગરમાં ઇન્દોત્સવ છે? શું સ્કન્ધત્સવ છે? મુકુન્દત્સવ છે? નાગેત્સવ છે? યક્ષોત્સવ છે? ભૂતત્સવ છે? કુત્સવ છે? તડાગેત્સવ છે? નદીનો ઉત્સવ છે? હદત્સવ છે? પર્વતત્સવ છે? વૃક્ષેત્સવ છે? ચિત્સવ–સ્મારકેત્સવ છે? અથવા સ્તુત્સિવ છે? જે આ ઘણાં ઉગ્ર, ભેગ, રાજન્ય, ઈક્વાકુવંશી, જ્ઞાતવંશી, કૌરવ, ક્ષત્રિય, ક્ષત્રિયપુત્ર, ભટ, અને ભરપુત્ર આદિ મૃગાગ્રામ નગરના મધ્ય–મધ્યથી થઈને ચાલ્યા જાય છે. ત ઇ તે પુસે તે ના પુર” આ વાત સાંભળીને તે દેખતે માણસ-આંખવાળા માણસ, આંધળા માણસને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યો કે- “રેવાળુષ” હે દેવાનુપ્રિય! “નો હંમે વા વાવ તિ” આજે આ નગરમાં ઈન્દોત્સવ આદિ નથી, પરંતુ હવે વહુ વેવાણgયા” હે દેવાનુપ્રિય! વાત એમ છે કે “મને ગાવ વિપરૂ શ્રમણ ભગવાન મહાવીર ગ્રામાનુગ્રામ વિહાર કરતા કરતા, તપ અને સંયમથી આત્માને ભાવિત કરતા થકા, આ નગરના બહારના પ્રદેશમાં ઇશાનકાણમાં રહેલો ચંદનપાદપ નામનો જે બગીચે છે, ત્યાં પધાર્યા છેતi vg ગાવ ળિતિ તેથી તેમને વંદના
અલ્પસહાયક પુરૂષકા ઉત્તર ઔર ભગવાનને સમીપ ઉસકા જાના
કરવા અને તેમનાથી ધર્મ સાંભળવા, આ ઉગ્ર ગ દ અને બીજા સમસ્ત નગરનિવાસી માણસો મૃગાગ્રામ નગરના મધ્ય મધ્યથી એક દિશામાં જ ચાલ્યા જાય છે, એટલા માટે જનસમૂહને આ કેલાહલ થઈ રહ્યો છે. તe if સે ગંધરને તં રિકં પર્વ વાણી આ વાતને સાંભળીને પછી તે જન્માંધ માણસ પિતાના સહાયક માણસને કહેવા લાગે કે “છીનો ii સેવાણુળિયા! વિ’ હે દેવાનુપ્રિય ! આપણે પણ ત્યાં જઈએ, અને એમાં માવે નાવ પછુવાસામો” ત્યાં જઈને શ્રમણ ભગવાન મહાવીરને વંદના નમસ્કાર અને ત્રિવિધરૂપથી પર્યુંપાસના-સેવા કરીએ. “તy i ? નાગંધે રિસે’ આ પ્રમાણે તે જન્માંધ માણસનાં વચનને સાંભળીને તે નેત્રવાળે માણસ તે જન્માંધ માણસના જુમો રંપ પાદિજ્ઞમાને જાળમાં નવ તેમને મળવું મહાવીરે તેને વાછરું હાથમાં લાકડીને એક છેડે
શ્રી વિપાક સૂત્ર
૨૮