________________
જે તળેલા, ભુજેલા, પળેલા હતા તે પણ ખાતે અને તેની સાથે અનેક પ્રકારની મદિરાનું સેવન કરતે હતું તેમજ બીજાને પણ ખવરાવતે પીવરાવતે હતે. (સૂટ ૫)
તપ જ તક્ષ' ઇત્યાદિ.
‘તા જે ત કરિયર” તે શૌર્યદિન “ છંધા” મચ્છીમારને ‘ગા યાડું' કે એક સમય તે જ્યારે તે છે તે માછલીઓને જે
ત્ત મઝા સર્જાઇ તળેલી, ભુંજેલી અને ત્રાક પર રાખીને પકાવેલી હતી તે “ગાદામા ખાતે હતેતેવામાં “છટા અg જે વાવિ દોથા” તેના ગળામાં માછલીને કાંટે લાગ્યું. ‘ત જ તે સોરિ
મથાઈ મિભૂખ સમા ” તેથી તે શૌર્યદત્ત મચ્છીમાર ઘણીજ દારૂણ વેદનાથી આક્રાન્ત બનીને ‘જોવુંવિરપુરને સાફ” પિતાના નોકર ચાકરને પોતાના પાસે બોલાવ્યું, ‘સાવિત્તા પુર્વ વયાપી’ બોલાવીને આ પ્રમાણે કહ્યું “જછ fi તુમે દેવાયા ! સોશિપુરે ઇથરે સિધાઈ જાવ છુ ” હે દેવાનુપ્રિય! તમે લેકે શૌર્યપુર નગરમાં જાઓ, અને શૃંગાટક આદિ માર્ગોમાં “મદાર કોલેમાર વદ’ મોટામેટા જોરદાર શબ્દથી એ ઘેષણ કરે કે “ રવહુ હેવાણિયા! રિયલ્સ મછંદર લઈ ” હે દેવાનુપ્રિયે! સાંભળે ! શૌર્યદતના ગળામાં માછલીને કાંટે લાગે છે “ગં નો ઘ રૂછ વિના वा विज्जपुत्तो वा सोरियदत्तस्स मच्छियस्स मच्छकंटगं गलाओ णीहरित्तए' તે જે વૈદ્ય અથવા વૈદ્યના પુત્ર આદિ હોય તે એ શયદત્ત મછીમારના ગળામાંથી કાંટાને બહાર કાઢશે તH of સોચિત્તે વિકર્ણ ગ્રથસંચાળ તરુ તે તેને શૌર્યદત્ત વધારેમાં વધારે દ્રવ્ય આપશે તો તે સોવિયરસ ના ૩ોતિ ” આ પ્રમાણે શૌર્યદત્તની આજ્ઞા મેળવીને તે લેક શૌર્યપુર નગરમાં ગયા અને ત્યાં શૃંગાટક આદિ માર્ગોમાં જઈને પૂર્વોકત ઘોષણા કહી સંભળાવી. (સૂ૦ ૬)
‘તા જે તે ઈત્યાદિ.
તy of ” તે પછી તે વદ વિના જ . તે નગરમાં રહેનારા તમામ વૈદ્યોએ ‘ફર્મ ચાહવું ઘોસ કોલિકનંતં જિલrËતિ’ એ પ્રકારની કરેલી ઘષણ-જાહેરાત સાંભળી ‘ જમના જેવો વિત્ત જિદે નેવ સોરિઅરે મરજી છે તેને હવાતિ સાંભળીને જ્યાં શૌર્યદત્તનું ઘર હતું અર્થાત શૌર્યદત્ત જ્યાં રહેતા ત્યાં ગયા. “ વાછરા વર્દિ યુવત્તિયાદિ જ ૪ જુદીદિ ૨ પરિમમા” ત્યાં પહોંચીને તુરતજ તેમણે વાત કરી એટલે તે વૈદ્યો ત્પાતિકી, વૈનચિકી, કાર્મિકી, અને પરિણામિક બુદ્ધિએથી સંપન્ન હતા તેઓએ “વાદિ
શ્રી વિપાક સૂત્ર
૨૦૯
