________________
१७६ न्यायालोके प्रथमः प्रकाश
* गंगेशमतनिरास:
'वस्तुतस्तु' इति कृत्वा चिन्तामणिकृतोक्तं, तदसत्, सार्वत्रिकप्रकारं विना काचित्कप्रकाराभिधानस्य प्रयासमात्रत्वात, अभावप्रत्यक्षस्य घटत्वाद्यन्यतमविशिष्टविषयकत्वनियमवत् ज्ञानप्रत्यक्षे तनियमाऽभावात्, 'अहं सुखी' तिवत् 'अहं ज्ञानवानि ति विषयविनिर्मुक्तप्रतीतेः सार्वजनीनत्वात्, सन्निकर्षकार्यतायां विषयान्तर्भावे गौरवाच । ------------------भानमती---------------
प्रकरणकारस्तदपाकरोति-> तदसदिति। नरसिंहाकारज्ञानं कल्पयित्वाऽपि अनुमित्यादिस्थले तदसम्भवेन प्रकारान्तरस्याऽवश्यकल्पनीयत्वे तेनैव प्रत्यक्षात्मकव्यवसायप्रत्यक्षसम्भव इति तदेवाऽभिधानीयं, सार्वत्रिकप्रकारं विना क्वाचित्कप्रकाराभिधानस्य = प्रत्यक्षात्मकव्यवसायविषयकप्रत्यक्षोपपादनप्रकारप्रकाशनस्य तु प्रयासमात्रत्वात् = निरर्थकायासफलत्वात् । किञ्च व्यवसायव्दितीयक्षणे नृसिंहाकारज्ञानकल्पनाऽपि तदैव प्रामाणिकी स्यात् यदि अभावस्य निर्विकल्पाऽसम्भवेन अभावप्रत्यक्षस्य = अभावावगाहिसाक्षात्कारमात्रस्य घटत्वाद्यन्यतमविशिष्टविषयकत्वनियमवत् = प्रतियोगितावच्छेदकीभूत-घटत्वाद्यन्यतमविशिष्टप्रतियोगिगोचरकत्वनियमवत् ज्ञा जप्रत्यक्षमागे घटत्वाद्यन्यतमविशिष्टस्य विशेषणविधया भाननियम: प्रामाणिक: स्यात् । न चैवमस्ति, ज्ञानप्रत्यक्षे = ज्ञानविषयकज्ञाने तन्नियमाऽभावात् घटत्वादिविशिष्टगोचरकत्वव्याप्तिविरहात् । इदमेव कुत: सिन्दम् ? इत्याशहायां प्रकरणकृदाह ->'अहं सुखी'तिवत् 'अहं ज्ञानवानि ति विषयविनिर्मुक्तप्रतीते: सार्वजनीनत्वात, 'अहं सुखी'त्यत्र यथा स्वरूपत: सुखत्वमेव केवलं भासते तद्वदेव 'अहं ज्ञानवानि'त्यत्रापि स्वरूपत: केवनं ज्ञानत्वमेव भासते । न च तत्र ज्ञानविशेषणविधया घटादेवश्यम्भानमुपगन्तुमर्हति, जात्यखण्डोपाधिव्यतिरिक्तस्य किश्चिद्धर्मप्रकारेणैव भाननियमात् । न च विषयविशिष्टज्ञानप्रत्यक्षत्वस्य मन:सन्निकर्षकार्यतावच्छेदकतया विशेषणविधया विषयावगाहिन एव ज्ञानस्य साक्षात्कारं मन:संयुक्तसमवायसनिकर्षो जनयतीति वक्तव्यम, सन्निकर्षकार्यतायां = ज्ञानग्राहकस्य मन:संयुक्तसमवेतत्वसन्निकर्षस्य कार्यतावच्छेदककक्षौ विषयान्तर्भावे = विशेषणविधया विषयप्रवेशे गौरवात् लाघवेन ज्ञानप्रत्यक्षत्वस्यैव तत्वमुचितमिति ज 'अहं ज्ञानवानि'तिप्रतीतेरपलापो युक्त: ।
वस्तुतस्तु अभावप्रत्यक्षेऽपि घटत्वाद्यन्यतमविशिष्टविषयकत्वनियमो नास्त्टोव, घटादिकमनवगाह्यापि 'अत्र किमपि नास्ति', 'शून्यमिदं दृश्यते' इत्येवं प्रतियोगिविनिर्मुक्तप्रतीतेरिति नव्याः ।
વાત બરાબર નથી. કારણ કે અનુવ્યવસાયની ઉપપત્તિનો ઉપરોક્ત પ્રકાર સાર્વત્રિક નથી, પરંતુ ફવાચિત્વ છે. આથી ગંગેશજીનું પ્રતિપાદન એક ભ્રમ માત્ર છે, કારણ કે અનુમિતિ આદિના જ્ઞાનની ઉપપત્તિ અન્ય રીતે જ કરવી આવશ્યક છે, તો તે જ રીતે પ્રત્યક્ષાત્મક વ્યવસાયના જ્ઞાનની ઉપપત્તિ થઈ જશે. આથી કેવળ તેના માટે નરસિંહાકારવાલા જ્ઞાનની કલ્પના કરવી નિરર્થક છે. વળી, બીજી વાત એ પણ જ્ઞાતવ્ય છે કે ઘટ આદિના પ્રત્યક્ષાત્મક વ્યવસાયની બીજી ક્ષણે નરસિંહાકાર જ્ઞાનની કલ્પના પણ પ્રામાણિક નથી. આનું કારણ એ છે કે તેને ત્યારે પ્રામાણિક માની શકાય કે જ્યારે આવો નિયમ માનવામાં આવે કે - જેમ અભાવનું પ્રત્યક્ષ અભાવઅંશમાં ઘટવાદિ धर्मोमांयी ओ पथी विशिष्ट प्रतियोगीन विशेषा३पे वि५५ ३॥ , १२ समानुं प्रत्यक्ष 'घटो नास्ति' त्या३पे જ સર્વાનુભવસિદ્ધ છે. તે જ રીતે વ્યવસાયનો માનસપ્રત્યક્ષસ્વરૂપ અનુવ્યસાય પણ વ્યવસાયઅંશમાં ઘટત્વાદિ ધર્મોમાંથી કોઈને કોઈ એક ધર્મથી વિશિષ્ટ વિષયને વિશેષ સ્વરૂપે પોતાનો વિષય બનાવે જ છે. પરંતુ અનુવ્યવસાયના સંબંધમાં આ નિયમ અપ્રામાણિક છે, ४॥ राजेम 'अहं सुखी' सारीत यनार सुपर्नु प्रत्यक्ष सुपमा विशेषगर्नुअन १२४ उत्पन थाय छेते रीत ानमा ओईविशेषाराने वि५५ र्याविना 'अहं ज्ञानवान्' आjाननु प्रत्यक्ष उत्पन यायचे, सर्वसन अनुभवसिद्ध છે. આથી તેનો અપલોપ કરવો પણ યોગ્ય નથી.
सन्नि। भावी लिखामा आ->शाननी साये मननो सनि खोय छेते शनमा विषयने विशेषा३५ અવગાહન કરનાર જ જ્ઞાન પ્રત્યક્ષને ઉત્પન્ન કરે છે. આથી મનસન્નિકર્ષથી વિષયવિનિર્મુકત જ્ઞાનનું ભાન થઈ શકતું નથી. <– તો તે વ્યાજબી નથી. આનું કારણ એ છે કે ઉક્ત સન્નિકર્ષના કાર્યતાઅવચ્છેદક ધર્મમાં વિષયવિશેષારકત્વનો અંતર્ભાવ કરવામાં ગૌરવ છે. માટે તેનું કાર્યતાઅવચ્છ ક જ્ઞાન પ્રત્યક્ષત્વ જ માનવું યોગ્ય છે, નહિ કે વિષયવિશેષિતજ્ઞાન પ્રત્યક્ષત્વ. આથી મનના સન્નિકર્ષથી “ગદું ज्ञानवान्' मा वि५५विनिभुत शानद् प्रत्यक्ष याम माया नयी.
नैयायिडभतभां स्याद्वाप्रवेश* ज्ञाने नृ० । १जी, प्रस्तुतमात्री पात छ गेश उपाध्याये शानने नरसिंडपाणुं मान्यु छ तो शानना विषयने પણ નરસિંહાકાર માનવામાં વિરોધ ઉઠાવવો ન જોઈએ અને જો જ્ઞાનની જેમ વિષયને પણ નરસિંહાકાર માનવામાં આવે તો તેમના મતે અનેકાન્તવાદપ્રવેશની આપત્તિ ધ્રુવ બની જશે. માટે સ્યાદ્વાદને નહિ માનનાર ગંગેશ ઉપાધ્યાય માટે નરસિંહાકાર જ્ઞાનનો સ્વીકાર યોગ્ય નથી.
