________________
२६६ न्यायलोके व्दितीय: प्रकाश: एकस्यानेकरूपतोपपादनम् *
ननु तथापि वैशिष्ट्यमेवास्तु स्वरूपाणामननुगतत्वेनाऽनुगतबुद्ध्यनिर्वाहकत्वादिति चेत् ? न, वस्तुन एकानेकस्वभावत्वेन प्रकारांशे संसर्गाशे चानुवृत्ति-व्यावृत्तिक्षमत्वादेकस्य पित-पुत्रादिव्यवहारेण तत्त्वसिद्धेः । न च वासनाभेदादेकस्मादप्यनेकव्यवहारोपपत्तिः, तासामपि तनिमित्तत्त्वात्, अन्यथा नीलात्पीतवासनाप्रसङ्गात् ।
-------भानमती-------- मान्यं वैशिष्ट्यं, कश्चिदनुगम-व्यावृत्तिमदिः स्वरूपैरेव ततत्कार्यनिर्वाहादिति (प. VIII) व्यक्तं बृहत्परिमाणस्यादवादरहस्ये। समवायः सभायां हि साम्प्रतं नैव राजते । बध्द्रन्नकक्षा: यतः सन्ति, जिनसमयवेदिन: ॥१॥
मीमांसक: शकते -> ननु तथापि निरुक्तरीत्या समवायनिराकरणेऽपि, गुण-गुण्यादीनामभावादिसाधारण वैशिष्ट्यमेवास्तु सम्बन्धः, स्वरूपाणां हि अननुगतत्वेन अनुगतबुदध्यनिर्वाहकत्वादिति चेत् ? न, स्वरूपाणामनुवृत्तस्वभावत्वस्यापि व्यावृत्तिस्वभावत्वस्येवानपलनीयत्वात् अनुव्रतस्वभावमादायानुगतबुब्दिसम्भवात्, वस्तुनः स्वत एव एकानेकस्वभावत्वेन प्रकारांशे = रूपादिविशेषणांशे, संसगाशे च = गुण-गुण्यादिसम्बन्धाशे च अनुवृत्ति-व्यावृत्तिक्षमत्वात् = अजुगत-व्यावतधी-ताहशन्यवहारजननसमर्थत्वात् । तदुक्तं श्रीहेमचन्द्रसूरिवरैः अन्ययोगव्यवच्छेदन्दात्रिंशिकायां -> स्वतोऽनुवति-व्यतितिभाजो भाता न भावान्तरोयरूपाः । परात्मतत्वादतधात्मतत्वाद व्दयं वदन्तोऽकुशला: रुखलत्ति ॥ (अन्ययो. व्दा. 8 कारिका) इति । न चैकस्टौव वस्तुतः कथमेकानेकस्वभावत्वं, विरोधादिति शकनीयम्, एकस्य अपि देवदतस्य पितृपुत्रादिव्यवहारेण तत्त्वसिन्देः = एकानेकस्वभावत्वसिब्दः । चैत्राभिधानस्वपुगाक्षया पितृव्यवहारविषयीभूतस्यैव देवदत्तस्य मैत्रास्टास्वपित्रपेक्षया पुराव्यवहारविषयत्वस्यैकदोपलम्भेनाकस्वभावशालित्तं, अरुखलदखते:; परस्पराऽसम्पक्तव्यवहारविषयत्वस्य तन्मूलस्य प्रातिस्विकततन्दविच्छिन्न-ज्ञानीयप्रकारताख्यविषयत्वस्य च नानाविलक्षणस्वभावमन्तरेणानुपपतेर्देवदतस्याकस्वभावत्वं तथा बाल्यावस्थातो वार्धक्यदशापर्यन्तं 'देवदत्तोज्यमि'त्यनुगतधी-ताहशव्यवहारविषयत्वस्यैकस्वभावमुतेऽनुपपोर्देवदतस्यैकस्वभावत्वमपि स्वीकर्तव्यमेव । न च वासनाभेदात् = पितृत्व-पुषत्वादिपकारकसंस्कारभेदात् एव एकरमादपि = वस्तुन एकस्वभावत्वादपि | अनेकव्यवहारोपपत्ति: = पितृ-पुत्रादिनानाशब्दप्रयोगसइतिरिति नैकस्य वस्तुनोऽकस्वभावत्वसिदिरिति वक्तव्यम्, तासामपि = विलक्षणवासनानामपि तनिमित्तत्वात् = वस्तुगतैकस्वभावजन्यत्वात् 'तधेतोरस्तु तिं तेन ?' इति न्यायेन वासनाङ्गीकारोऽपि न सतिमइति । विपक्षबाधमाह-> अन्यथा = वस्तुन एकस्वभावादपि नानावासनाभ्युपगमे, नीलात् = नीलस्वभावात् पीतवासनाप्रसझात् = पीतत्वप्रकारकवासनोदयापत्तेः । ---------------------------------------
* वैशिष्ट्यसंबंध अनावश्य: - स्याद्वाही* ननु त.। :मीमांस मेवी लिख छ ->ग-अशी वगेरेमा समवाय संबंध नस्वीरो तो पासपश्ये વૈશિસંબંધ જ માનવો ઉચિત છે. સ્વરૂપસંબંધ માનવો અનુચિત છે, કારણ કે ગુણ-ગુણી વગેરેના સ્વરૂપ અનેક છે અને અનનુગત છે. તેથી અનનુગત એવા અનેક સ્વરૂપ દ્વારા ગુણ - ગણી વગેરેમાં અનુગત બુદ્ધિનો નિર્વાહ નહિ થઈ શકે. <- પરંતુ આનું સમાધાન સ્યાદ્વાદી તરફથી એવું આપવામાં આવે છે કે સ્વરૂપ અનેક હોવા છતાં તેમાં વ્યાવૃત્તબુદ્ધિજનોનસ્વભાવની જેમ અનુગતબુદ્ધિજનન સ્વભાવ પાગ રહેલો છે. તેથી અનુગતબુદ્ધિજનનસ્વભાવની અપેક્ષાએ સ્વરૂપસંબંધ દ્વારા ગુણ-ગુણી વગેરેમાં અનુગત બુદ્ધિ ઉત્પન્ન થવામાં કોઈ દોષ નથી. વસ્તુ એક - અનેક સ્વભાવવાળી હોય છે. તેથી ગુણ વગેરે વિશેષણ અંશમાં તથા ગુણ - ગુણી વગેરેના સંબંધ અંશમાં અનુગતબુદ્ધિ અને વ્યાવૃત્તબુદ્ધિ ઉત્પન્ન કરવામાં તે સમર્થ છે. વસ્તુમાં એકસ્વભાવ અને સ્વભાવ હોવામાં વિરોધ વગેરે કોઈ દોષ નથી. વ્યવહારમાં પણ જોવા મળે છે કે મૈત્રના પુત્ર દેવદત્તમાં મૈત્રની અપેક્ષાએ પુત્રવ્યવહાર થાય છે. અને ચિત્ર નામના સ્વપુત્રની અપેક્ષાએ તે જ દેવદત્તમાં પિતાનો વ્યવહાર થાય છે. પુત્રવપ્રકારક વ્યવહાર અને પિતૃત્વપ્રકારક વ્યવહાર એક જ દેવદત્તમાં થવાના લીધે દેવદત્તમાં પિતૃત્વસ્વભાવ અને પુત્રત્વસ્વભાવ માનવો આવશ્યક છે. બાદશા, યુવા અવસ્થા, ઘડપાણ વગેરે હાલતમાં પાગ “આ દેવદત્ત છે ' એવી અનુગતબુદ્ધિ દ્વારા દેવદત્તમાં એકસ્વભાવ પણ સિદ્ધ થાય છે. જેમ દેવદત્તમાં એક સ્વભાવ - અનેક સ્વભાવ પરસ્પર અવિરોધી છે. તેમ સર્વ વસ્તુમાં એક - અનેક સ્વભાવ પ્રામાણિક છે.
3 वस्तुभां सेठ-सने स्वभाव स्वीटार आवश्य - जैन) न च वा.। भली मेवी शं। थाय -> १२तुनो मे स्यमा खोछतi व्य१६।२ ४२नार ५९पोनी वासना = संसार અલગ - અલગ હોવાથી વિભિન્ન વ્યવહાર એક જ વ્યક્તિમાં થઈ શકે છે. જેમ કે જે દેવદત્તને ચિત્રના પિતા તરીકે ઓળખે છે તેમાં
