Parshwanath Paramparaya Itihas

Author(s): Devguptasuri, Gorinath Shukla
Publisher: Ratnaprabhakar Gyan Pushpmala

Page 18

[ 3 ] तत्र च हिंसाधर्मस्यैव प्राधान्यं वर्ततेऽतोऽहिंसाधर्म विस्तारयतु / प्रार्थनाञ्च तेषां विदित्वा क्रमेण विहरन् स श्रीमालपत्तनमगच्छत् / भिक्षासमये मुनयो भिक्षार्थ पर्याटन् गृहस्थानां गृहेषु किन्तु सर्वतः सुरामांसाद्यमेध्यानभक्ष्यांश्च पदार्थान् दीयमानान् दृष्ट्वा यथागतं प्रत्याजग्मुः। ___ततः सर्वजीवदयापरः सूरीश्वरो यज्ञ यज्ञीयानां जीवानां हिंसकं जयसेननामानं राजानं प्रत्यषेधीत् / राजसभायामनेकहेतुदृष्टान्तगर्मितं विशिष्टप्रतिभापूर्ण व्याख्यानं दत्त्वा तेनैव नृपेण सह नवतिसहस्रगृहाणि जैनतत्त्वं संप्रदर्श्य जैनधर्मे न्यवेशयत् / मासपर्यन्तं च तत्रैव स्थित्वा तेषां धर्मभावनामुपदेशेन वर्धयामास / ततः पद्मावत्यां नगर्यां यज्ञस्यायोजनमाकर्णयन् पशुवधनिवारणार्थ गतः। तत्र पद्मसेनस्य राज्ञः सभायां जिनतत्त्वमुपदिश्यात्मकल्याणमार्ग दर्शयामास / विवादमप्यकरोद् विप्रपण्डितैः सह / एवं महामतिः सूरिः प्रत्यरौत्सीत् जीवानां हिंसाम् / पञ्चचत्वारिंशत्सहस्रसंख्यकान् क्षत्रियान् जिनधर्मेऽस्थोपयच्च / तदनन्तरं वीरनिर्वाणाद् द्विपञ्चाशद् 52 वर्षे रत्नप्रभसूरि स्वकीयपढे संस्थाप्य स्वर्ग प्रत्यपद्यत / वि० पू० 418 तः] 6 श्रीरत्नप्रभसूरिः [वि० पू० 386 प. रत्नप्रभसूरीश्वरो विद्याधरकुलभूषणोऽखिलविद्यालंकारभृतो महाजनसंघस्याद्यसंस्थापको बादिमानविमर्दको महाप्रभावकोऽभूत् / तस्मिन्नेव काले स्थनुपुरे महादेवीश्रीलक्ष्मीसमन्वितो महेन्द्रचूडो नाम नृप आसीत् / स स्वपुत्रं रत्नचूडं राजसिंहासनोपरि समारोप्य वृद्धत्वे स्वकल्याणार्थ निवृत्तिमार्गमगीचकार / एकदा तत्रागतेन चारणमुनिना व्याख्यानकाले नन्दीश्वरदीपस्थितद्विपञ्चाश 52 जिनालयानामनुभृतं सौख्यप्रदं वर्णनं विहितम् / सुतरां च तत्समाकये तीर्थयात्रां विधातुं रत्नचूड विद्याधरस्य सकलनगरनिवासिनाश्वेच्छा सञ्जाता / ततो निर्दिष्टनिश्चायांनुसारेण स विमानमारुह्य नन्दीश्वरमभिप्रतस्थे / मार्गे पृथिव्यां देवदेवीभ्यों देशनां ददतः श्रीस्वयंप्रभपूरेरुपरि रत्नचूरविमानोऽवष्टब्धः / किमिदमिति विचिन्तयन्नसौ यावदधः पश्यति तावद्देशनां ददतं तं मुनि ददर्श / दृष्ट्वा च जंगमतीर्थरूपस्यास्य मुनेरुल्लंघनरूपो महानविनयो मे जात इति विचार्य तत्रागत्य तं मुनि प्रणनाम क्षमाञ्च ययाचे / गुरुपदत्तदेशनाञ्च निर्मलचेतसा शुश्राव / श्रुत्वा च स संसाराद्विरक्तः सन् दीक्षा ग्रहीतुमिच्छया स्वप्रतिज्ञां तस्मै व्यज्ञापयद् भो प्रभो ? मम समीपे पर पराप्राप्ता श्रीपार्श्वनाथस्य प्रतिमा वर्तते / तस्या वंदनाचनादिक्रियाकरणनियमोऽस्ति मे / पूर्व लंकेश्वरस्य रावणस्य चैत्यालये साऽसीत् / यदा रामचन्द्रेण लंका विध्वस्ता तदा मदीयपूर्वजेन चन्द्रचूडनरनाथेन सा प्रतिमाऽनीता / अनुक्रमसंप्राप्तां तामहमहर्निशं पूजयामि / तया प्रतिमया सहैबाहं दीक्षां ग्रहीष्यामि / इति तद्वचः समाकये धर्मलाभकारणं च विज्ञाय श्रीस्वयंप्रभसूरिणा पश्चशत 500 संख्याकैर्विद्याधरैः सह रत्नचूडो दीक्षितः कृतः। अनन्तरञ्च रत्नप्रभसूरीति तन्नाम परिवर्तितम् / क्रमेण सोऽपि द्वादशाङ्गी चतुर्दशपूर्वी च बभूव / श्रीस्वयंप्रभसूरिणा वीरनिर्वाणाद् द्विपश्चाशद् 52 वर्षातिक्रमणे सति स्वपट्टेऽधिष्ठापितः / अथ पञ्चशतसाधुभिः सह श्रीरनप्रभसूरिरितस्ततः परिभूमणं चकार / एकदा तीर्थयात्रायै