________________
જિદ્દી છોકરો
અને એનો કેસ છોડી દઉં તો મારે ભગવાન સામે કેટલું નીચાજોણું થાય તે તમે લોકો સમજો છો?'
“ભાઈસાબ, તમને વકીલોને વાતમાં કોઈ ના પહોંચે. મારે માથાફોડ નથી કરવી. સો વાતની એક વાત, આ કેસ છોડી દે.'
“તો મા ! મારી આ એકસો એકમી વાત તું પણ સાંભળી લે. ગમે તે થશે તોપણ હું આ કેસ નહીં છોડું.'
કેમ ?'
કારણ કે એને પક્ષે ન્યાય છે. એ સાચો છે.”
કોણે કહ્યું ?”
‘તારી હજી ઉમર જ શું થઈ છે ? તારા પપ્પા, તારા દાદા, અંજુના પપ્પા બધા ખોટા અને તું એકલો જ ડાહ્યો, એમ ?”
મા ! શું સાચું છે તે નક્કી કરવામાં એકલી મતગણતરી ન ચાલે. આખી દુનિયાની સાથે ઊભો ન રહીને એક માણસ જો સાચી વાત કહે તો બીજા બધાએ એનું માનવું પડે.”
તે આ તારા પેલા કોણ – હા, શંકરે – બધાં પાંજરાં ખોલી નાખ્યાં અને જાનવરોને છૂટાં મૂકી દીધાં તે ડહાપણનું કામ કર્યું ? બધાં જંગલી જનાવરો શહેરમાં છૂટાં ફરે તો લોકોનું શું થાય ?'
“એમને જંગલમાંથી અહીં લાવનાર માણસોએ વિચાર કર્યો હતો કે એમનું શું થશે ?'
એ તો મજાનું ખાઈપીને પાંજરામાં પડ્યાં રહે છે. એમને શી તકલીફ છે ? કોઈ કોઈને તો બચ્ચાંયે થાય છે. આપણાં નાનાં છોકરાં બિચારાં એમને જોઈને કેટલાં ખુશ થાય છે, ખબર છે ?”
“એમને ખુશ થવું હોય તો જાય જંગલમાં ને જોઈ આવે. એમને જોખમ ખેડવું નથી. કશી તકલીફ લેવી નથી ને આ બિચારાને – જવા દે મા. તને નહીં સમજાય.”
મારે સમજવું પણ નથી. તું આ શંકરનો કેસ છોડી દે એટલે વાત પતી.” “એ નહીં બને.' તો પછી – શું થશે એ જાણે છે ?'
બરાબર જાણું છું અને મને એનો વાંધો પણ નથી. હું ક્યાં રહીશ ને શું ખાઈશ એની ચિંતા ના કરતી મા. આ લોકો મને ઘરમાંથી કાઢી મૂકે એ પહેલાં હું જ મારી મેળે જતો રહીશ.'
ને અંજુ –' “હં.. પણ મને નથી લાગતું કે મારી જોડે આવે. જોકે એ મને ગમે છે તો ખરી.” તો પછી ?”
