________________
દેવવ્રતની દુનિયા
63 પિતાએ તરત કહ્યું, “બહુ સરસ બેટા, માણસે ઇચ્છા હોય એટલું ભણવું જ જોઈએ.”
દેવવ્રત અમેરિકા ગયો. એનો અભ્યાસ પૂરો થયો ને બાપને થયું કે દીકરો દેશમાં આવશે ને ઉદ્યોગ સંભાળી લેશે, પણ દેવવ્રતે લખ્યું, “અહીં એક સુરેખા નામની છોકરી સાથે હું લગ્ન કરવા ધારું છું. સુરેખાનાં માતાપિતા છેલ્લાં ચાલીસ વર્ષથી અમેરિકામાં વસેલાં છે. સુરેખાનો જન્મ અને ઉછેર અહીં થયો છે. મને એ યોગ્ય જીવનસાથી લાગે છે તો આપની સંમતિ અને આશીર્વાદ પ્રાથું છું.”
પત્ર વાંચીને માબાપ એક ક્ષણ તો સ્તબ્ધ થઈ ગયાં. “શું દીકરો પાછો આવવાનો જ નથી? લગ્ન પણ ત્યાં જ કરશે ? છોકરી અમારે જોવાનીય નહિ, અરે એનો ફોટો પણ મોકલ્યો નથી. એના કુટુંબ વિશેની કોઈ વિગત નથી લખી, એ ક્યા રાજ્યની છે, કેવી છે કંઈ લખવાનું એને જરૂરી નથી લાગતું, ઓ રે દીકરા, અમે શું તારાં માબાપ જ મટી ગયાં? અમે તારા માટે કશું જ નથી? અમારી ઇચ્છા, આશાનો જરાક તો વિચાર કરવો હતો.
ભલે તું ત્યાં વસે, ત્યાં પરણે, તારી કોઈ ઇચ્છાને આડે અમે ના આવત, પણ દીકરા ! અમે તારાં છીએ, તું અમારો છે એવું તો અમને લાગવા દેવું હતું. લગ્નમાં હાજર રહેવાનું અમને આમંત્રણ તો આપવું હતું.'
આ રીતે માબાપ મનોમન ઘણું વલોવાયાં છતાં પણ પોતાને ઓછું આવ્યું છે એટલુંય દીકરાને ના જણાવ્યું. એમણે કશું કહ્યું નહિ, કશું પૂછ્યું નહિ. હૃદયના ઊંડાણમાંથી આશીર્વાદ મોકલ્યા ને સાથે દાગીના મોકલ્યા. અત્યંત મૂલ્યવાન દાગીના. દેવવ્રતની માએ ઘણી હોંશથી વહુ માટે અગાઉથી બનાવડાવેલા ને પોતે જાતે વહુને પહેરાવશે એવાં સ્વપ્નાં જોયેલાં, એ દાગીના મોકલ્યા. | દેવવ્રતને સરસ જૉબ મળી હતી. બેપાંચ વર્ષ જૉબ કર્યા પછી એ પોતાનો ઉદ્યોગ સ્થાપવા માંગતો હતો. પિતાની જેમ મોટા ઉદ્યોગપતિ થવાના એને મનસૂબા હતા. દેવવ્રતની કમાવાની યોજના તો સફળ થઈ, પણ પત્ની સુરેખા સાથે સુમેળ સધાયો નહિ. દેવવ્રતની દરેક વાતમાં સુરેખાને વાંકું પડતું. દેવવ્રત વધારે ને વધારે બાંધછોડ કરીને સુરેખાને અનુકૂળ થવા પ્રયત્ન કરતો. એને ખુશ કરવા પ્રયત્ન કરતો, પણ સુરેખા તો ક્લેશ અને કકળાટ જ કરતી. - દેવવ્રત આઘાત પામી ગયો કે, “જેને મેં પ્રેમ કર્યો હતો એ આ જ સુરેખા છે ! લગ્ન પહેલાંના પરિચયમાં હું કેમ એને ઓળખી ના શક્યો ! હું શું એના રૂપમાં સાવ ભાન ભૂલી ગયો ! હું મોહાંધ છું! પ્રેમ વગરની મારી આ જિંદગીને શું કરવાની !”
દેવવ્રત અંદર ને અંદર શોષાવા માંડ્યો. સંતાપથી એનાં શરીર, હૃદય અને મન ક્ષીણ થતાં ચાલ્યાં અને અંતે એ બેઉ છૂટાં પડ્યાં. કાયદેસર છૂટાછેડા થયા. જે સંપત્તિ અને બચત હતી એ સુરેખાને મળી. દેવવ્રતને સ્થૂળ સંપત્તિનો મોહ ન હતો. દેવવ્રત એકલો પડ્યો. હવે એને માબાપ, ઘર, વતન, મિત્રો યાદ આવવા માંડ્યાં, પણ દેશ તરફ પગ ના ઊપડ્યો. પોતે માબાપની કેવી અવગણના કરી હતી, છેહ દીધો હતો એ યાદ આવ્યું ને હૃદય પશ્ચાત્તાપથી ફાટી જવા માંડ્યું. માબાપનું વહાલ અને હૂંફ માટે એ તરફડવા માંડ્યો, પણ જવાની હિંમત ના ચાલી. શું મોં લઈને એ વત્સલ માબાપ પાસે જાય ?
