________________
અવંતિકા ગુણવંત
-
દેવવ્રતની દુનિયા
દેવવ્રતને એક મહત્ત્વાકાંક્ષા હતી. એ નાનો હતો, નિશાળમાં ભણતો હતો ત્યારથી એની આ આકાંક્ષા આકાર લેવા માંડી હતી. નિશાળમાં મારું સ્વપ્ન' એવો નિબંધ લખવાનો હતો ત્યારે પણ એણે એની આ મહત્ત્વાકાંક્ષા વિશે જ લખ્યું હતું. એણે લખ્યું હતું, ‘હું અમેરિકા જઈશ, મબલખ કમાઈશ. સમુદ્રની વચ્ચે એક ટાપુ ખરીદીશ અને ત્યાં મારું મોટું મોટું મકાન બાંધીશ. દુનિયાભરનાં બધાં સુગંધી ફૂલછોડ લાવીને ત્યાં વાવીશ. મારા ઘરની આસપાસ ટેકરીઓ હશે ત્યાં વિવિધ જાતનાં વૃક્ષો હશે ને વૃક્ષો પર પંખીઓના માળા હશે. પંખીઓ મધુર સૂરે ગાતાં હશે ને હું ત્યાં બેસીને ચિત્ર દોરીશ. હું પચાસ વર્ષનો થઈશ ત્યાં સુધી કમાઈશ અને બાકીનાં પચાસ વર્ષ મારી મરજી મુજબ જીવીશ. રસ-રંગથી મારી જિંદગી છલકાતી હશે. હું સુખી થઈશ અને બીજાને સુખી કરીશ.'
દેવવ્રત સાધારણ બાપનો દીકરો ન હતો. એના પિતાને ફૅક્ટરી હતી, ખૂબ નફો કરતી ફૅક્ટરી. પિતાએ એવી રીતે બધો કારોબાર ગોઠવ્યો હતો કે કોઈ ટેન્શન કે સ્ટ્રેસ ના લાગે. એમની પ્રોડક્ટ અખાતના દેશોમાં જતી હતી. હજીય જો એ વેપાર વધુ વિકસાવવા ઇચ્છે તો એના માટે તકો હતી, પણ તેઓ જિંદગી જીવવામાં માનતા હતા, પૈસા કમાવાનું યંત્ર બનવા નહોતા માંગતા. એમને હતું કે દેવવ્રત ભણીગણીને ધંધામાં આવે પછી એમને જે ક૨વું હોય એ કરશે. ધંધો જે રીતે વિકસાવવો હોય એ રીતે વિકસાવશે. દેવવ્રત ભણવામાં હોશિયાર હતો, મહેનતુ હતો, કહ્યાગરો હતો તેથી પિતાને કોઈ ચિંતા ન હતી. દેવવ્રત એન્જિનિયર થઈ ગયો. બાપને હતું કે દીકરો હવે ધંધામાં આવશે, પણ દેવવ્રત બોલ્યો, ‘પપ્પા, મારે વિશેષ અભ્યાસ અર્થે અમેરિકા જવું છે.'
