________________
66
અવંતિકા ગુણવંત
સુમીબહેન દીકરાને જમાડે ત્યારેય ઈશ્વરને કહે, “હે ઈશ્વર ! આ એક એક કોળિયો અમૃત બનો, અને મારા દીકરાને ઉત્સાહથી થનગનતો કરે.” રાત્રે દેવવ્રત ઊંઘી જાય ત્યારેય સુમીબહેન માથે હાથ પંપાળતા જાય અને બોલ્યા કરે, “દીકરા તારા જીવનની બધી કટુ યાદો દૂર થાઓ. મનની કડવાશ ઓસરી જાઓ, સુરેખા માટેનો દુર્ભાવ જતો રહે.” સુમીબહેન ઈશ્વરને રોજ કહેતાં, “પ્રભુ, દીકરાની આ નિષ્ફળતાને સફળતામાં તું નહિ બદલે તો કોણ બદલશે ? એને આશા ઉત્સાહથી તું ધબકતો કર.'
તેઓ દેવવ્રતને કહેતાં, “બેટા, તું કમભાગી નથી. ઈશ્વર તારી સમગ્ર શક્તિ જાગ્રત કરવા માગે છે, તેથી જ તારી આકરી પરીક્ષા લીધી છે. તે ઈશ્વરને સાંભળ. એ તને કંઈ કહેવા માગે છે. તું આંખો મીંચીને તારી અંદર ધ્યાન આપ. ઈશ્વર તારી અંદર છે. એણે તને છોડી નથી દીધો.'
માની સતત માવજતથી દેવવ્રત ફરી એક વાર બેઠો થયો ને પોતાની આકાંક્ષા પાર પાડવા ઉદ્યમે લાગી ગયો. હવે એનામાં કોઈ નિરાશા નથી.
