________________
માનવતાની મહેંક (શ્રી દીપચંદ ગાડી)
સંસાર સ્વપ્નદષ્ટાઓનો છે. સ્વપ્ન વગર કશું સર્જાતું નથી. સંસારને માર્ગ બતાવનારા હંમેશા સ્વપ્નદાઓ હોય છે. એ સ્વપ્નમાં સિદ્ધિનું દર્શન હોય છે. જીવન લક્ષ્યનું નિશાન હોય છે, પરંતુ જો એ સ્વપ્નમાં માનવતાની મહેંક મળે, તો એ વ્યક્તિગત વિકાસની સાથે માનવકલ્યાણની સુવાસ પ્રસરાવે છે.
આવા માનવતાપ્રેમી દીપચંદભાઈ ગાર્ડએ 99મા વર્ષે વિદાય લીધી, ત્યારે એમના અંગત સ્મરણો ચિત્તમાં જાગે છે
*** "
કુમારપાળ દેસાઈ
સૌરાષ્ટ્રના મૂળી ગામમાં આવેલા પોતાના કુળદેવતા માંડવરાય દાદાને 1926માં અગિયાર વર્ષનો એક બાળક ગદ્ગદ્ કંઠે અને લાગણીભરી આંખે પ્રાર્થના કરે છે,
“હે માંડવરાય દાદા! આજે મારી ગમે તે દશા હોય, પણ હું તારી પાસે એટલું માગું કે હું દરરોજ એક હજાર રૂપિયા જેટલું દાન કરી શકું એવી મારી સ્થિતિ થાય.”
માંડવરાય દાદાને પ્રાર્થના કરીને બાળક દીપચંદભાઈ મનોમન વિચાર કરે છે. મનમાં એક જ ખ્યાલ છે કે ભગવાને મને આ જીવન બીજાનાં આંસુ લૂછવા માટે આપ્યું છે.
પડધરી ગામમાં પિતા સવરાજ ગાર્ડને ઘેર માતા કપૂરબેનની કૂખે 25મી એપ્રિલ 1915ના રોજ દીપચંદભાઈ ગાર્ડીનો જન્મ થયો. જન્મ બાદ બાળક ન હાલે કે ન ચાલે ! સહુને થયું કે આ તો મૃત બાળક જન્મે છે.
