________________
139
મોતીશાહ શેઠ રાખો અને પરમાત્માનું નામ લો. સારા કામમાં શંકા રાખવી નહીં.”
શેઠ હેમાભાઈ તો મોતીશાહ શેઠના નિશ્ચયબળથી આશ્ચર્ય પામ્યા. એમની આંખમાં હર્ષનાં આંસુ આવી ગયાં.
બીજા એક પાઠ પ્રમાણે હેમાભાઈએ શેઠને ટોણો માર્યો એમ કહીને કે, “શેઠ! આપ આ ભગીરથ કામ માટે આપની વખારોનો માલ લાવી ખડકો તો ભલે. પછી તો આપ મુંબઈના નગરશેઠ છો ! શેઠ હઠીભાઈએ પણ આ વાતમાં સૂર પુરાવ્યો હતો.
કરોડોની કમાણી કરી જાણનાર આ કર્મી-ધર્મી ધનાઢ્યના કરમાં કંજૂસાઈની રેખા તણાયેલી નહોતી. તેમણે શુભ મુહૂર્ત જોવરાવી ભૂમિપૂજન કરવાનો નિરધાર પાક્કો કરી લીધો અને મોતીશાહ શેઠે પાલિતાણામાં પલાંઠી વાળી. શેઠને કાળજે એક જ સૂત્ર કોતરાયેલું હતું, “કર્યું તે કામ, ભજ્યા તે રામ.' '
છેવટે ખાડો પુરાયો અને ધમધોકાર કામ શરૂ થઈ ગયું. શેઠનો ઉમંગ એકદમ વધી ગયો અને વેપારમાં પણ ઘણી ફતેહ મળવા લાગી. શત્રુંજય ઉપર ટૂક બાંધવા એક આખું વ્યવસ્થાતંત્ર ઊભું કરી દીધું. શિલ્પ અને સ્થાપત્યની બધી જવાબદારી મિસ્ત્રી રામજી સલાટને સોંપવામાં આવી. ત્રણ શિખર, ત્રણ ગભારા અને ત્રણ માળનું દેવવિમાન જેવું મુખ્ય દેરાસર બાંધવાનું નક્કી થયું. સાતઆઠ વર્ષ સુધી સતત ચાલનારા આ કામ માટે જુદા જુદા સ્થળેથી કારીગરોની ભરતી થતી જ રહી. પાણીની પણ બરાબર વ્યવસ્થા થઈ રહે એટલે એક મોટી વાવ પણ ખોદવામાં આવી છે “મોતીવાવ'ના નામે ઓળખાય છે. પોતે અવારનવાર પાલિતાણા જઈ કામકાજ નિહાળી આવતા,
ક્યારેક પોતાના માણસોને પણ મોકલતા. પરંતુ મુખ્ય જવાબદારી એમના મુખ્ય મુનીમ શેઠ અમરચંદ દમણીને સોંપી હતી. વળી શેઠની ઇચ્છા આ વખતે હજારો પ્રતિમાની પ્રતિષ્ઠા કરાવવાની હતી. એ પ્રતિમાઓની આકૃતિ “પ્રશમરસનિમગ્ન' લાગે, એનાં દર્શનથી શાંતિનું વાતાવરણ ચોતરફ ફેલાઈ જાય, એની સન્મુખ ઊભા રહેતાં અહિંસા, સંયમ અને તપનાં તેજ ઝળક્યા કરે એવા કળાના નમૂના તૈયાર કરવાની હતી. લોકોએ તો પ્રશંસા કરી પરંતુ શિલ્પ સ્થાપત્ય અને કળાના નિષ્ણાત એવા એક જૈનેતરે પણ તેની મુક્ત કંઠે પ્રશંસા કરી છે. અને એમાંયે મોતીશાહ શેઠના મુખ્ય દેરાસરની સામે પુંડરિકસ્વામીની પ્રતિમાજીને તો તેમણે આખા શત્રુંજય પરની સર્વ પ્રતિમાઓમાં અગ્રસ્થાને મૂકી છે.
મહિનાઓ ગયા, વર્ષો ગયાં, કામ તો ધમધોકાર ચાલતું હતું અને સં. ૧૮૯૨ના વૈશાખમાં શેઠની તબિયત બગડી. તે વખતે તે ૫૪ વર્ષના હતા. તબિયતનો ખ્યાલ આવતાં વસિયતનામું તૈયાર કર્યું અને તેના એકમાત્ર એક્ઝિક્યુટિવ તરીકે પુત્ર ખીમચંદભાઈને જ નીમ્યા એ વાત તેમનું વ્યવહારકુશળપણું દર્શાવે છે. જરૂર પડે પારસી મિત્રોની સલાહ લેવી તેમ પણ સૂચવ્યું. અંજનશલાકાનું મુહૂર્ત સં. ૧૮૯૩ના મહા સુદ ૧૦નું અને પ્રતિષ્ઠાનું મુહૂર્ત મહા વદ બીજનું આવ્યું. દરમિયાન શેઠની માંદગી વધી પડી. પ્રતિષ્ઠા કરાવવાની પોતાની તીવ્ર ઇચ્છા છતાં ગોડીજી મહારાજનો હુકમ હશે તેમ માની પુત્ર ખીમચંદભાઈને પોતાનું શરીર પડી જાય તો શોક ન કરવા ને મુહૂર્ત સાચવી લેવા ભલામણ કરી.
