________________
140
સં. ૧૮૯૨નાં પર્યુષણ આવી પહોંચ્યાં. રોગ વધી ગયો. ભાદરવા સુદ ૧, રવિવારના રોજ મહાવીર જન્મવાંચનને દિવસે પ્રભુસ્મરણ કરતાં અને સર્વની ક્ષમા માગતાં શેઠ મોતીશાહ આ લોકમાંથી ચાલ્યા ગયા. એક ધર્મધુરંધર મહાન સિતારો આથમી ગયો.
શેઠની ઇચ્છા મુજબ તેમનાં પત્ની દિવાળીબહેન તથા પુત્ર ખીમચંદભાઈએ શેઠના મિત્રો અને પેઢીના મુખ્ય સૂત્રધારોના સહકારથી પ્રતિષ્ઠા મહોત્સવની તૈયારી કરી. મુંબઈથી સંઘ કાઢી, બીજા સંઘોને સમાવતાં, પાલિતાણા પહોંચી નક્કી કરેલા મુહૂર્ત બાવન સંઘવીઓના સંઘપતિ બની, વિધિવિધાનયુક્ત અંજનશલાકા કરી મૂળનાયક ઋષભદેવ ભગવાનની ભવ્યાતિભવ્ય પ્રતિષ્ઠા કરી. જોકે તે પહેલાં પાલિતાણામાં માતા દિવાળીબાઈનું પણ અવસાન થયું હતું. લોકો તો માનતા હતા કે શેઠ મોતીશાહનો જીવ દેવગતિમાં જઈને આ પ્રતિષ્ઠા પ્રસંગે સહાય કરે છે અને દિવાળીબાઈ પતિને પ્રતિષ્ઠાની વધામણી આપવા સ્વર્ગે સિધાવ્યાં.
ખરેખર, પરિણત ધર્મ સાથે મૃત્યુ પણ મહોત્સવ બને છે.
