________________
વીનેશ અંતાણી
-
બેટા, બોલ તો
મમ્મી
સુનંદા પરીખની આંખો બંધ હતી. પણ એનું ધ્યાન બહાર ચાલતી પ્રવૃત્તિઓ તરફ મંડાયેલું હતું. ચોગાનમાં તૈયારી ચાલતી હતી. સામિયાનો કાલે સાંજે જ બંધાઈ ગયો હતો. અત્યારે નાનકડા સ્ટેજનું સુશોભન કરવાનું કામ ચાલુ હતું. સામે ખુરસીઓ ગોઠવાઈ રહી હતી. કોઈ પુરુષ- અવાજ વન-ટુ-થ્રી બોલીને માઇકનું ટેસ્ટિંગ કરી રહ્યો હતો. આસપાસ બાળકો રમતાં હતાં એનો અવાજ પણ સંભળાતો હતો. હજી મહેમાનો આવવાની શરૂઆત થઈ નહોતી. કાર્યક્રમ શરૂ થવાને હજી એક કલાકની વાર હતી.
કાર્યક્રમની તૈયારી સિવાય પણ અત્યારે આશ્રમમાં જાતજાતની પ્રવૃત્તિ ચાલતી હશે. રસોઈઘરમાં બપોરની રસોઈનું કામ ચાલતું હશે. આજે કાર્યક્રમમાં આવેલા મહેમાનો પણ જમીને જશે. હૉસ્પિટલમાં માંદાં બાળકો, સ્ત્રીઓ અને વૃદ્ધોની સારવાર ચાલતી હશે. હવે તો આજુબાજુનાં ગામનાં દરદીઓ પણ આશ્રમની હૉસ્પિટલમાં આવવા લાગ્યાં છે. સુનંદાએ એમના માટે બપો૨નો અલગ સમય ફાળવ્યો છે. ગોવાળ ગૌશાળાનાં ગાયો-વાછરડાંને વહેલી સવારે આજુબાજુની સીમમાં ચરાવવા લઈ ગયો હશે.
આશ્રમ ચાર એકર જેટલા વિસ્તારમાં ફેલાયેલો હતો. ત્યાં વૃદ્ધાશ્રમ હતો. વૃદ્ધ સ્ત્રી-પુરુષો ત્યાં મૂકેલા બાંકડા પર બેઠાં હશે. કેટલાંક છાપાં વાંચતાં હશે અને કેટલાંક વાતો કરતાં અથવા મૂંગાં મૂંગાં બેઠાં હશે. ત્યક્તા સ્ત્રીઓ માટે પણ અલાયદું મકાન હતું. ત્યાં રહેતી સ્ત્રીઓ મોટે ભાગે ત્રીસ-ચાલીસ વચ્ચેની હતી. એ બધી સ્ત્રીઓ આશ્રમનાં જુદાં જુદાં કામો સંભાળતી હતી. કેટલીક રસોડામાં, કેટલીક અનાથ આશ્રમમાં, કેટલીક વૃદ્ધાશ્રમની જવાબદારી સંભાળતી હતી.
