________________
ઑડિટિંગ
સવારના દસેક વાગ્યાનો તડકો આમ તો શહેરમાં ચારે તરફ ઉકળાટ ફેલાવતો હતો, પણ જગદીશભાઈના “લીલાછમ' નામના બંગલામાં, તેના ખાસું વન કહી શકાય તેવાં વૃક્ષો અને છોડવાઓથી ખીચોખીચ ભરેલા બાગમાં તેનો પ્રકોપ ઓછો વરતાતો હતો.
સ્થાનિક નગરપાલિકાના પ્રમુખ અંતુભાઈ અત્યારે જગદીશભાઈ સાથે બાગમાં ચાલતા હતા. ભારે શરીરને કારણે તેમને થોડો શ્રમ પણ પડતો હતો અને પસીનાથી રેબઝેબ થઈ ગયા હતા.
જગદીશભાઈ સ્વસ્થતાથી ચાલતા હતા. એક હાથે તેમણે તેમના પુત્ર બાબુનો હાથ પકડ્યો હતો ને બીજે હાથે ઘટાદાર વૃક્ષો બતાવતા જતા હતા. કહેતા હતા,
અંતુભાઈ, વૃક્ષો તો પૃથ્વીનું જીવનતત્ત્વ છે. અરે આપણા પ્રાચીન સાહિત્યમાં જુઓ ! ભાગવત તો પ્રકૃતિનાં કેટલાં રમણીય વર્ણનો કરે છે. આપણાં સંસ્કૃત સુભાષિતોમાં વૃક્ષોની મહાનતા કેવી અદ્ભુત વર્ણવી છે!” આમ કહી તેમણે સંસ્કૃત શ્લોક શરૂ કર્યો, “ધત્તે ભરે કુસુમપત્ર-કુલાવલીનાં ધર્મવ્યથા..'
પછી અંતુભાઈને સંસ્કૃત શ્લોક સમજાશે નહીં - ભાષા કરતાં આંકડાના માણસ વધુ હોવાની ખબર હોવાથી - તેમણે સાદી ગુજરાતીમાં સમજાવ્યું, “જે વૃક્ષ ફૂલ, પાન, ફળ વગેરેનો ભાર ધારણ કરે છે, જે ગરમી-ઠંડી સહન કરી બીજાની પર છાયા પાથરે છે તેવા ગુરવે તરવે - ગુરુ સમાન તરુઓને મારા નમસ્કાર હો !”
હું ! હા હોં !' કહેતાં અંતુભાઈ વડના વૃક્ષ ફરતા બાંધેલા ઓટલા પર બેસી પડ્યા. જગદીશભાઈએ બાબુને પણ ઓટલા પર બેસાડ્યો ને પોતે પાસે બેઠા.
ઇલા અરબ મહેતા
