________________
36
ઇલા અરબ મહોતા
“આ લીલુંછમ વેચી નાખવું છે ? લીલુંછમ ?”
ભાવ પણ લીલાછમ આવે છે. હું બેંગાલુરુમાં મોટું ઘર લઈશ. તમે ને મમ્મી ત્યાં આવી જાવ રહેવા.'
હાર્દિક, એમ ન થાય. અમે અહીં જ ઠીક છીએ. અહીં બાબુ સચવાઈ જાય છે.” ‘તે જ હું કહેવાનો હતો પપ્પા. ત્યાં બેંગાલુરુમાં મેં સંસ્થા શોધી કાઢી છે. બાબુને રાખશે. અઠવાડિયે-પંદર દિવસે મળી આવજો.'
“ના ના.” કહેતાં જગદીશભાઈ ફસડાઈ પડ્યા. “ઝાડ તો ઝાડ અમને મૂળસોતાં ઉખેડવાં છે તારે ?'
પ્રતિમા ઊઠી. જગદીશને ટેકો આપી બેસાડ્યા. ‘હાર્દિક, તારા પપ્પાનો તો વિચાર કર.”
“જો મમ્મી, આ બધું આજના જમાનાનું ઑડિટિંગ છે. જ્યાં નફો મળે ત્યાં ક્રિયેટિવ અકાઉન્ટ્સ કરવાનાં, ને બાબુને પકડી રાખી શું કરશો ? લેટ હિમ ગો.”
પ્રતિમાએ હાર્દિક તરફ જોયું ને કહ્યું, “હાર્દિક, બાબુ ઝાડ નથી, માણસ છે. આ ઘરમાં માણસનું ઑડિટિંગ નહીં થાય.”
જગદીશ પ્રતિમાને સાંભળી રહ્યો. પોતે ભલે પ્રતિમાને મહોરો ન આપી શક્યો પણ પ્રતિમાના આ શબ્દો સોનામહોરો જેવા જ હતા !
