________________
2
ધીરુબહેન પટેલ
બાપદાદાનો ધીકતો ધંધો છોડીને નકામો આ બધી પળોજણમાં પડ્યો છે છોકરો ! એનાથી પોતાની જાણ બહાર જ નિસાસો નંખાઈ ગયો.
બારી બહાર જોઈ રહેલો વીરેન એનાં પગલાંના સંચારથી પાછળ વળ્યો અને એને જોઈને અત્યંત આનંદિત થઈને બોલ્યો, ‘અરે મા ! આવ, આવ !' માયાની સામે જઈને એ એને વહાલથી ભેટ્યો અને સામે જોઈ રહ્યો.
મને થતું જ હતું કે તું પાછી આવશે.’
આવીનેય શું ? તું કાંઈ મારી વાત માનવાનો છે ?'
‘માનવા જેવી હોય તો ન માનું ?'
‘માનવા જેવી છે કે નહીં તે તારે નક્કી કરવાનું, નહીં?’
વીરેન હસી પડ્યો અને બોલ્યો, ‘હવે તો મારે જ નક્કી કરવું પડે ને ? હું મોટો નથી થયો?’
થયો જ છે તો ! આવતા માગશરમાં તો લગન લેવાનાં છે.'
વીરેન જરા ઝંખવાઈ ગયો. ‘અંજુના પપ્પા વિવાહ તોડી ન નાખે તો !'
‘વાત એટલી બધી આગળ વધી ગઈ છે ?’
‘હા, એ લોકો પણ પપ્પા અને દાદાની જેમ જ મંડ્યા છે કે મારે આ કેસ ન લેવો જોઈએ.’ ‘તોયે તું લેવાનો ?’
‘છૂટકો જ નથી.’
‘શાનો છૂટકો નથી ? આપણી પાસે શું ઓછું છે ? એક કેસ છોડી દઈશ તો આપણે ભૂખે નથી મરવાનાં.’
આ વાત પર તો વીરેન ખડખડાટ હસી પડ્યો. માયાને પરાણે ખેંચીને એક બાજુએ પડેલા સોફા ૫૨ની ચોપડીઓ ખસેડીને બેસાડી અને પોતે પણ સાંકડેમોકળે એની બાજુમાં ગોઠવાયો.
‘જો મા, ફરી એક વાર સમજાવું. હું એક પૈસો પણ નહીં કમાઉં તોયે આપણા ઘરમાં બીજી કે કદાચ ત્રીજી પેઢી લગી પણ કોઈ ભૂખે નથી મરવાનું એટલી મને નથી ખબર?'
‘તો પછી ?’
‘સવાલ એ છે જ નહીં. હું એક વકીલ છું અને મારે મારા અસીલ માટે લડવું જ જોઈએ એ મારું કામ છે. એ મારાથી છોડી ન દેવાય.'
‘એક કેસ છોડી દઈશ તો આકાશ તૂટી નથી પડવાનું.’
‘તૂટી પડવાનું છે, મારા પર તો ખરું જ.'
‘વીરેન, ખોટી જીદ શું ક૨વા કરે છે ? એક ગાંડા માણસને ખાતર અમને બધાંને, દાદાજીને સુધ્ધાં કેટલું નીચાજોણું થાય સમાજમાં, કંઈ સમજે છે ?'
