________________
18
અનિલા દલાલ
દયાએ જણાવ્યું, “જુઓ, આજે મારા મનને શું થઈ ગયું છે ! ખોકા હજી પણ ના આવ્યો. કોણ જાણે, મન કેમ આવું થઈ ગયું !”
ઉમાપ્રસાદે કહ્યું, “હજી ખોકાને આવવાનો સમય થયો નથી. જે દિવસે ઊંઘી જાય તે દિવસે આવવાનું મોડું પણ થાય. તારું મન એટલા માટે ખરાબ થયું નથી. કેમ થયું છે તે હું જાણું છું.'
શા માટે, કહો, જોઉં તો ખરી ?”
મેં કહ્યું છે ને કે હું પશ્ચિમમાં નોકરી કરવા જઈશ, તેથી તારું મન ખરાબ થયું છે.' – કહી ઉમાપ્રસાદે પત્નીને પોતાની વધુ પાસે ખેંચી લીધી.
દયાએ થોડો નિઃશ્વાસ નાંખી કહ્યું, “હું તો કંઈ સમજી શકતી નથી. મનમાં એવું થયા કરે છે કે જાણે હવે તમને ફરી મળવાનું થશે નહીં.”
બહાર જ્યોત્રમ્ના અત્યંત પ્લાન થઈ છે. પત્નીની વાત સાંભળી ઉમાપ્રસાદનું મોટું પણ પ્લાન થઈ ગયું.
ઘણી વાર સુધી બંને જણાં ઊભાં જ રહ્યાં. ચંદ્રમાં ડૂબી ગયો, ઝાડપાન અંધકારમાં ઢંકાઈ ગયાં. બારી બંધ કરી બંને પથારીમાં પાછાં આવ્યાં.
ક્રમશઃ એકાદ પંખીનો સાદ સંભળાયો. એકબીજાની હૂંફમાં બંને ઊંઘી ગયાં.
ધીમે ધીમે બારીનાં છિદ્રોમાંથી પ્રભાતનાં પ્રકાશ-કિરણો પ્રવેશ કરવા લાગ્યાં. ત્યારે પણ બંને જણાં નિદ્રાધીન હતાં.
એકાએક બહારથી ઉમાપ્રસાદના પિતાએ બૂમ પાડી, ‘ઉમા....' પહેલી ઊંઘ ઊડી દયાની. તેણે શરીરને હલાવી પોતાના સ્વામીને ઉઠાડી દીધા.
કાલીકિંકરે ફરીથી બૂમ પાડી, ‘ઉમા..” તેમનો અવાજે કાંપતો હતો, જાણે કશોક જુદો લાગતો હતો; જાણે કે આ તેમનો જ કંઠસ્વર છે તેવું મુશ્કેલીએ સમજાયું. '
આટલી વહેલી સવારે પિતાજી ક્યારેય બૂમ પાડતા નથી અને વળી તેમનો અવાજ પણ આટલો જુદો કેમ થયેલો હતો ? તો તો ચોક્કસ જ ખોકાને કશું થયું લાગે છે, તબિયત બગડી લાગે છે! ઉમાપ્રસાદે જલદી જલદી ઊઠીને બારણું ખોલી નાંખ્યું.
જોયું તો પિતાના પરિધાનમાં લાલ રંગનું રેશમી વસ્ત્ર છે, કમ્મર પર નામાવલી ઉત્તરીય છે, ગળામાં રુદ્રાક્ષની માળા લંબાયેલી છે. આ શું ! આટલી સવારે તેમનો પૂજાનો વેશ કેમ ? રોજે તો ગંગાસ્નાન કરી આવી પછીથી તે પૂજાનો વેશ પરિધાન કરે છે. – એકાદ ક્ષણમાં જ આવી વિચારધારા ઉમાપ્રસાદના મનમાં ઉદ્ભવી ગઈ.
બારણું ખૂલતાં જ કાલીકિંકરે પુત્રને પૂછ્યું, “બાબા, નાની વહુમા ક્યાં છે ?'
