________________
વિદારક શ્રી મહાવીર આકરાં તપ કરી તે ધરા પરથી સાતમા ભવે સ્વર્ગના ઉર્ધ્વ પ્રદેશમાં ઉચકાયો.સૌધર્મ દેવલેકમાં તે દેવ બન્યો. ત્યાંથી પાછું તેને સંસારમાં આવવું પડ્યું. સ્વર્ગના ભોગો આત્મભોગીના પરિમત દેખાતી સ્થિતિના યોગને પણ બાધક નીવડે છે. આઠમાં જન્મે તે ચૈત્યગામમાં અગ્નિદોત નામે બ્રાહ્મણ બન્યો. મળતાં બ્રહ્મ-ળિયાં તેના આત્માને વધારે ઓજસ્વી ન બનાવવા છતાં યે તેને પવિત્ર તો રાખતાંજ હતાં. આત્માના ગહન ભાવેને તે ઝીલવા છતાંયે તેના આત્મત્વને આવરણરૂપ તો નહોતાંજ બનતાં. અને તેથી જ આત્મત્વને વિશેષ ખીલવવા માટે ક્ષત્રિય કે ક્ષત્રિચિત ખોળિયાની જરૂર રહે છે. અને આપણા પ્રથમ ભવના પવિત્ર નયસારને સાચો વિકાસ આમ ફાટીદેહને જ આભારી લેવાશે. નવમે ભવે તે ઈશાન દેવલેકમાં દેવ બન્યો. દેવી શક્તિનો માલિક કદાપિ (કાળે) આત્મલક્ષ્મીને સ્વામી ન બની શકે. જેથી તેને પાછું દશમાં ભવે ત્યાંથી મંદિરસંનિવેશ નામે ગામમાં અગ્નિભૂતિ નામે બ્રાહ્મણરૂપે જન્મવું પડયું. અહીં આયુષ્યના ૫૬ લાખ પૂર્વવર્ષ સંપૂર્ણ કરી (તેને જીવ) અગીઆરમે ભવે સનતકુમાર દેવલોકમાં મધ્યમ સ્થિતિને દેવ થયો. સનતકુમાર દેવકથી નીકળી આપણા બારમા ભાવે પ્રથમ ભવના નયસારને આત્મા શ્વેતાંબિકા નગરીમાં વસતા બ્રાહ્મણને ઘેર.. ભારદ્વાજ નામે પુત્રપણે ઉપ. અંતમાં પરિવ્રાજક મતની દીક્ષા લઈ ૪૪ લાખ પૂર્વ-વર્ષનું આયુષ્ય પૂર્ણ કરી તેરમા ભવે તે મહેન્દ્ર દેવલેકમાં દેવતારૂપે જનમ્યો.
મહેન્દ્ર દેવલથી નીકળ્યા બાદ નયસારને અનેક ભાવોમાં કે જે ગણવામાં અતિ સામાન્ય ગણાય-ભમવું પડયું, જેની ગણત્રી કરવી પણ મુશ્કેલ (કામ) છે. કારણ કે આત્મા જ્યારે પંચૅકિય શરીરમાંથી વનસ્પતિકાથ-ત્રસકાય આદિમાં એના કર્મવશાત પ્રવેશ કરે છે ત્યારે તેનું જીવનચક્ર સતત ગતિમાન બની પળે પળે તેને નૂતન સ્વરૂપમાં મૂકે
