________________
વિશ્વભૂતિ નૃપતિ વિશ્વનંદી રાણીના ભવનમાં આકર્ષાઈ આવ્યો. ક્રોધાગ્નિમાં જળતી પટરાણીનું અંતર વાંચવા તેણે પ્રયાસ કર્યો. તે તેની નજરે ‘ઈર્ષા” અને “અહં' એ બે શબ્દો જ પડવા. છતાં યે રાણીના ક્રોધને સમાવ જ જોઈએ એમ વિચારી ભૂપાળ વિશ્વનંદીએ રાણીને પૂછ્યું, “કેમ, એકાએક આ શું થયું ?” “તમે છતાં મારા પુત્રનું અપમાન કરનાર તમારા ભાઈને પુત્ર, તમારી ગેરહાજરીમાં મારું શું નહિ બગાડે ?” ઠીક, રાજા સમજી ગયો કે, કોઈ દાસીએ રાણીના અંતરમાં અસૂયાનાં મૂળ ઊંડાં નાખ્યાં છે. તે મૂળને બહાર કાઢી ભસ્મ કરવા માટે, મારે પણ પ્રપંચ રમવો જ જોઈએ. એક વખત રાણીના મનનું સમાધાન કરવું જ જોઈએ.
આક્રમણ-રાણીને ભવનમાંથી બહાર નીકળી રાજાએ તુરત જ યુદ્ધની સંભા વજડાવી. એ ભંભાના ગંભીર ઘોષથી અનેક શૂરસૈનિક રાજમેદાનમાં દોડી આવ્યા. લેહીભીને રાજકુમાર વિશ્વભૂતિ પણ ઉદ્યાનક્રીડાને પડતી મૂકી તરત જ રાજમેદાનમાં આવ્યો. મેહને માયાવી પ્રતાપ તેના સાચા પ્રતાપ આગળ ઝાંખો પડી ગયો. મેદાનમાં આવી તેણે વડીલ પિતાને નમસ્કાર કર્યા. ભંભા વજડાવવાનું કારણ પૂછયું. તેને જણાવવામાં આવ્યું કે,-ઉદ્ધત બનેલા આપણા તાબેદાર રાજા પુરુષસિહની સાન ઠેકાણે લાવવા ભંભા વજડાવવામાં આવી હતી, અને રાજા વિશ્વનંદી પિતે તે પુરુષસિંહને પડકારવા જાય છે. શબ્દો સાંભળતાં જ વિશ્વભૂતિ રાતેાચોળ થઈ ગયે. વડીલ પિતા વિશ્વનંદીને કહ્યું, “હું પિતે જ જઈશ, પુરુષસિંહને ધૂળ ચાટતે. કરવા માટે.”
મેટા સૈન્ય સાથે તેણે પુરુષસિંહના દેશ પ્રતિ પ્રયાણ આદર્યું. શક્તિના અજબ થનગનાટમાં તે જોતજોતામાં પુરુષસિંહના મુખ્ય નગર દ્વારે જઈ ઊભો. સમ્રાટના સૈન્યને આવ્યું જાણી, પુરુષસિંહ તે સર્વ સ્થિતિથી અજ્ઞાત હાઈ રાજ્યના પ્રધાન પુરુષો સાથે તેને વધાવવા
